Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.

Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?

Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

Bo powiedział: Nie pomoże człowiekowi, choćby się podobał Bogu.

Boś powiedział: Cóż mi pomoże? a co wezmę za pożytek, choćbym nie grzeszył?

Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.

A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,

Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.

Przeczże pościmy, gdyż na to nie patrzysz? trapimy duszę naszę, a nie widzisz? Oto w dzieó postu waszego przewodzicie wolę swoję, a wszystkie prace swoje wyciągacie.

I stanie się w on czas, że Jeruzalem szpiegować będę z pochodniami, i nawiedzę mężów, którzy polgnęli w drożdżach swoich, mówiąc w sercu swojem: Pan nie uczyni dobrze, ani źle uczyni.

Przeczże pościmy, gdyż na to nie patrzysz? trapimy duszę naszę, a nie widzisz? Oto w dzieó postu waszego przewodzicie wolę swoję, a wszystkie prace swoje wyciągacie.

A przetoż jeszcze i teraz mówi Pan: Nawróćcie się do mnie samego całem sercem swojem, i w poście i w płaczu i w kwileniu.

I aby mówili do kapłanów, którzy byli w domu Pana zastępów, także i do proroków, mówiąc: Izali jeszcze płakać będę miesiąca piątego, wyłączywszy się tak, jakom już czynił przez kilka lat?

Rzecz do wszystkiego ludu tej ziemi, i do kapłanów, mówiąc: Gdyście pościli i płakali piątego i siódmego miesiąca przez te siedmdziesiąt lat, izażeście mnie, mnie, mówię, post pościli?

 Okażcie żal, zasmućcie się, i zapłaczcie; niech wasz śmiech zamieni się w smutek, a radość w przygnębienie.