O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.

Oto król będzie królował w sprawiedliwości, a książęta w sądzie panować będą.

Bo mąż on będzie jako zasłona od wiatru, i jako zakrycie przed powodzią; jako strumienie wód na miejscu suchem, jako cieó skały wielkiej w ziemi upragnionej;

Ci wypasą ziemię Assyryjską mieczem, i ziemię Nimrodową w granicach ich; a tak wyrwie nas Assyryjczykowi, gdy przyciągnie do ziemi naszej, i gdy będzie deptał granicę nasze.

Setnik zaś, który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał tchnienie, rzekł: «Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym».

 Jeszu więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek». 

Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie uchybień(grzechów) przez Niego:

dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych». 

Obaczcież tedy, jako wielki ten był, któremu też dziesięcinę z łupów dał Abraham patryjarcha.

Ale ten, iż na wieki zostaje, wieczne ma kapłaóstwo,

Albowiem każdy najwyższy kapłan ku ofiarowaniu darów i ofiar bywa postanowiony, skąd potrzeba było, aby i ten miał, co by ofiarował.

Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

Słuchajże tedy teraz, Jeszu, kapłanie najwyższy! ty i towarzysze twoi, którzy siedzą przed tobą: Aczkolwiek ci mężowie są dziwem, wszakże oto Ja przywiodę sługę mego Latorośl.

O Boże zastępów! nawróć się proszę, spojrzyj z nieba, i obacz, a nawiedź tę winną macicę;

Spalona jest ogniem, i wyrąbana; ginie od zapalczywości oblicza twego.

W on dzieó latorośl Paóska zacna i sławna będzie, a owoc ziemi bujny i pozorny tym, którzy zachowani będą z Izraela.

Ale wyjdzie rószczka ze pnia Isajego, a latorostka z korzenia jego wyrośnie.

Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeó z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli.

Oto idą dni, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą, i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi.

W one dni w onym czasie uczynię to, iż wyrośnie Dawidowi latorośl sprawiedliwa, która czynić będzie sąd i sprawiedliwość na ziemi.

 Przez wnętrzności litości Boga naszego, w które nawiedzi nas Wschód z wysokości,

Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy - Jeszu, syna Josefa z Nazaretu».

Tedy odpowiadając rzekł do mnie, mówiąc: To jest słowo JHWH do Zorobabela mówiące: Nie wojskiem ani siłą stanie się to, ale duchem moim, mówi JHWh zastępów.

I stało się Słowo JHWH do mnie, mówiąc:

Tak mówi Pan zastępów: Niech się zmocnią ręce wasze, którzyście słuchali w tych dniach słów tych z ust proroków, którzy byli ode dnia, którego założony jest dom Pana zastępów, że kościół ma być dobudowany.

 Ja zaś tobie powiadam, że ty jesteś kamyk [Piotr], a na tej skale zbuduję moje zgromadzenie i bramy hadesu nie przemogą go. 

i zeznali: «On powiedział: "Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować"».

«Myśmy słyszeli, jak On mówił: "Ja zburzę ten przybytek uczyniony ludzką ręką i w ciągu trzech dni zbuduję inny, nie ręką ludzką uczyniony"».

Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go, potrząsali głowami, mówiąc: «Ej, Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,

Jeszu dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo».

On zaś mówił o świątyni swego ciała.

 Boga bowiem jesteśmy współpracownikami, Boga rolą (i) Boga budowlą jesteście. 

 Nadbudowani na fundamencie wysłanników [apostołów] i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jeszu Pomazaniec. 

 W którym i wy jesteście wmurowani (jako) mieszkanie Boga w tchnieniu. 

Albowiem tem większej chwały ten nad Mojżesza godzien, im większą cześć ma budownik domu, niżeli sam dom.

Bo każdy dom bywa budowany od kogo; ale który wszystkie rzeczy zbudował, Bóg jest.

Do którego zbliżając się - Kamienia Żywego, przez ludzi wprawdzie niezaakceptowanego, u Boga zaś uznanego najcenniejszym - 

sami jak żywe kamienie wbudowani jesteście (w) dom tchnienia [duchowy], kapłaństwo święte, (by) przynosić tchnienia [duchowe] ofiary, przyjemne Bogu przez Jeszu Pomazańca.