Dnia onego nawiedzi Pan mieczem swoim srogim, wielkim i mocnym, Lewiatana, węża długiego, i Lewiatana, węża skręconego, a zabije smoka, który jest w morzu.

O mieczu Paóski, dokąd się nie uspokoisz? Wróć się do pochew twoich, uśmierz się, a ucichnij.

I ujrzy wszelkie ciało, żem go Ja Pan zapalił; nie będzie ugaszony.

I rzekłem: Ach panujący Panie! Oni mówią o mnie: Ten tylko w przypowieściach mówi.

Abym tedy wyciął z ciebie sprawiedliwego, i niezbożnego, przeto wynijdzie miecz mój z pochew swoich na wszelkie ciało od południa aż ku północy.

I dowie się wszelkie ciało, żem Ja Pan dobył miecza mego z pochew jego; a nie obróci się więcej.

I będą to mieli za próżną wieszczbę przed oczyma swemi ci, co się obowiązali przysięgami; a to przywiedzie na pamięć nieprawość ich, aby pojmani byli.

Tak mówi Pan, Bóg mój: Paś owce na rzeź zgotowane;

Bom pasł owce zgotowane na rzeź, was, mówię, o nędzne owce! i wziąwszy sobie dwie laski, jednęm nazwał Uciechą, a drugąm nazwał Związujących, a pasłem one owce.

Jako pasterz trzodę swoję paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi.

I wzbudzę nad niemi pasterza jednego, który je paść będzie, sługę mego Dawida, on je paść będzie, i on będzie pasterzem ich.

A Ja Pan będę im Bogiem, a sługa mój Dawid książęciem w pośrodku nich, Ja Pan mówiłem to.

A sługa mój Dawid będzie królem nad nimi, i pasterza jednego wszyscy mieć będą, aby w sądach moich chodzili, i ustaw moich przestrzegali, i czynili je.

Przetoż choć ich wyda w rozproszenie aż do czasu, któregoby rodząca porodziła, wszakże ostatek braci jego nawrócą się z synami Izraelskimi.

I będzie taki pokój, że gdy Assyryjczyk wtargnie w ziemię naszę, i gdy podepcze pałace nasze, tedy wystawimy przeciw niemu siedmiu pasterzy, i ośmiu książąt z ludu.

 Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości. 

 Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; 

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, 

Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. 

Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca». 

A Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego, onego wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jeszu,

A gdy się okaże on książę pasterzy, odniesiecie niezwiędłą koronę chwały.

A ku rozmnożeniu tego paóstwa i pokoju, któremu koóca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawisna miłość Pana zastępów.

Oto idą dni, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą, i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi.

Za dni jego Juda zbawiony będzie, a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie; a toć jest imię jego, którem go zwać będą: Pan sprawiedliwość nasza.

(Przetoż się staną jako obłok poranny, a jako rosa poranna przechodząca, i jako plewy od wichru porwane z bojewiska, i jako dym z komina.)

Jam cię poznał na puszczy w ziemi bardzo suchej.

Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami"

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. 

Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.

Ono było na początku u Boga.

 Lecz Jeszu im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». 

 Dlatego więc tym bardziej usiłowali Judejczycy Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale też Ojca swojego nazywał Bogiem, równym siebie czyniąc Bogu. 

 aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. 

Rzekł do nich Jeszu: «Amen,amen, powiadam wam: Zanim pojawił się Abraham,ja już byłem.

Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu». 

Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! 

Odpowiedział mu Jeszu: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" 

Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie - wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!

Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi. 

 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.

 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.

- Który będąc w kształcie Bożym, nie porwał się myśleć, że jest równy Bogu.

- który jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia.

- On jest przed wszystkim i wszystko w Nim stanęło. 

- Bo w Nim upodobanie (by) cała pełnia zamieszkała.

- Kiedy zaś ponownie wprowadzi Pierworodnego na zamieszkałą, powie: Niech Mu oddają pokłon wszyscy Posłowie Boży! 

- Zaś o Synu: Tron Twój, Boże, na eon eonów, a laska prostolinijności laską królestwa Twego. 

- A Ty ku początkowi, Panie, Ziemię fundamentowałeś i dziełami rąk Twoich są niebiosa.  

 jak płaszcz je zwiniesz, {jak okrycie} — i (zostaną) zmienione; lecz Ty jesteś ten sam i nie skończą się Twoje lata.

Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, wszystkich władca [wszechwładca]. 

 mówiącej: «Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Społecznościom Powołanych: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardów, Filadelfii i Laodycei». 

 Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni 

i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Społeczności Powołanych poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów. 

 I rzekł mi: "Staje [zaczyna istnieć] (się). Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam ze źródła wody życia darmo. 

 Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.

 Na zewnątrz (są) psy, farmakolodzy [czarodzieje, producenci leków], rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy lubiący i czyniący kłamstwo. 

 Naprawdę nasze słabości On poniósł, nasz ból dźwigał, a nam się wydawało, że został dotknięty, uderzony, że Bóg się nim zajął. 

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy na drogę swoją obrócił się, a JHWH dotknął Go przewrotnością [buntowniczością] nas wszystkich. 

Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;

Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.

- Wyrokiem wydzielono twojemu ludowi i miastu Syjon siedemdziesiąt siedem (lub: tygodni) na pełne wygaśnięcie grzechu, na odejście od czynów nieprawości, na całkowite wymazanie występków, na zrozumienie widzenia, na zaprowadzenie ponadczasowej sprawiedliwości, na ostateczne spełnienie się tego widzenia i na to, by zaczęło się radować święte świętych.

- Po siedemdziesięciu siedmiu i sześćdziesięciu dwóch odcięte będzie namaszczenie i już go nie będzie. Królestwo z narodów zniszczy to miasto i świątynię razem z Pomazańcem. Jego koniec przyjdzie wraz z gniewem. Do samego końca (miasto) będzie ofiarą wojennych działań.

Nazajutrz zobaczył Jeszu, idącego do niego, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi błędy [grzech] świata.

I jak Mojżesz podniósł (w górę) węża na pustyni, tak potrzeba podnieść Syna Człowieczego,

 Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna {swego} Jedynego dał, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

Tego, przy wyznaczonej [ustalonej, określonej] radzie [woli, zamierzeniu] i przewidzeniu [przepowiedni] Boga, wydanego [oddanego, przekazanego] przez ręce bezprawnych, przybiliście [wbiliście, przyczepiliście] i zabiliście [umorzyliście, pozbawiliście życia].

 Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi. 

aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły.

 Usprawiedliwieni bezpłatnie [darmo, w prezencie] Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.

Dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który jest z wiary (w) Jeszu.

który poddał się z powodu grzechów naszych, a powstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

 Albowiem Pomazaniec, gdy jeszcze byliśmy bezsilni, w stosownym czasie umarł za bezbożnych.

 Bóg zaś okazuje dowód swojej miłości względem nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Pomazaniec za nas umarł.

 Jeśli bowiem wrogami będąc, zostaliśmy pojednani Bogu przez śmierć Syna Jego, tym bardziej (będąc) pojednani, zostaniemy zbawieni w żuciu Jego. 

Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?

Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.

 Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".

- Bo w Nim upodobanie (by) cała pełnia zamieszkała.

- I przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: zaprowadziwszy pokój przez krew krzyża Jego, zarówno na ziemi, jak i w niebiosach.

Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił.

Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję;

Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił.

 Wiedząc, że nie zniszczalnymi srebrem lub złotem (zostaliście) wykupieni z próżnego waszego postępowania ojcowizny.

 Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale ujawniony został dopiero w czasach końcowych ze względu na was, 

 On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uleczeni. 

Albowiemeście byli jako owce błądzące; ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was {nas} przyprowadzić (do) Boga; zabity wprawdzie (w) ciele, lecz ożywiony (w) tchnieniu [duchu],

A on jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata.

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

 W tym jest miłość, nie że my pokochaliśmy Boga, lecz że On pokochał nas i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze uchybienia [grzechy].

I pokłonią (się) mu wszyscy, mieszkający na ziemi, każdy, którego imię nie jest wpisane w zwój [ksiegę] życia Baranka zabitego od założenia świata.

Wówczas Jeszu rzekł do nich: «Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada.

 Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków». Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli. 

Wtedy Jeszu im rzekł: «Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce.

Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli.

 Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie - każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. 

Bom pasł owce zgotowane na rzeź, was, mówię, o nędzne owce! i wziąwszy sobie dwie laski, jednęm nazwał Uciechą, a drugąm nazwał Związujących, a pasłem one owce.

A dnia onego, gdy wzruszone było, pewnie poznali nędzni z trzody, którzy się na mię oglądali, że to słowo Paóskie.

Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, amen powiadam wam, nie utraci swojej nagrody».

Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Zwiastuni ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie. 

Albowiem Syn Człowieczy przyszedł ocalić to, co zginęło.

Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych. 

Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. 

Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!

 Jeszu odrzekł: «Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym odejść!»

 Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: «Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś».