Wszelką modlitwę, i wszelką prośbę, którąby czynił którykolwiek człowiek, albo wszystek lud twój Izraelski, ktoby jedno uznał ranę serca swego, i wyciągnąłby ręce swe w domu tym:

Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje.

Przetoż żałuję i pokutuję w prochu i w popiele.

Nadto niemasz, ktoby wzywał imienia twego, i pobudził się do tego, aby się chwycił ciebie, przynajmniej teraz, gdyś zakrył twarz swoję przed nami, a sprawiłeś, abyśmy niszczeli dla nieprawości naszych.

On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. 

O grzechu - bo nie wierzą we Mnie;

Wiemy przecież, że prawo jest (z) tchnienia [duchowe]. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. 

 Jeśli powiedzielibyśmy, że grzechu [uchybienia] nie mamy, siebie zwodzimy, a prawdy nie ma w nas.

 Jeśli powiedzielibyśmy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcą czynimy Go, a Słowo jego nie jest w nas.