1
Pan zniszczy zamieszkałą ziemię, pustkowiem ją uczyni, gołą zostawi jej powierzchnię, jej mieszkańców rozproszy.
2
Jednakowo nędzy doświadczy lud i kapłan, sługa i pan, służąca i pani. Podobny los spotka kupującego i sprzedającego, udzielającego pożyczki i tego, kto ją zaciąga, dłużnika i wierzyciela.
3
Na zniszczenie wydane zostanie ziemia, cała kraina – na łup do zdobycia; tak bowiem powiedziały usta Pana.
4
Żałobę przeżywa ziemia, wszystkie zamieszkałe lądy są spustoszone, z płaczem boleją najwyżej w kraju postawieni.
5
Z winy swoich mieszkańców ziemia się zdeprawowała. Dopuścili się bowiem łamania prawa, zaniechali spełniania przykazań i wiecznego przymierza.
6
Dla tego przeklęstwo pożre ziemię, a zniszczeją obywatele jej; dlatego popaleni będą obywatele ziemi, a mało ludzi zostanie.
7
Smucić się będzie moszcz, uwiędnie winna macica, wzdychać będą wszyscy wesołego serca.
8
Ustanie wesele bębnów, ustanie wykrzykanie weselących się, ucichnie wesele cytry.
9
Nie będą pić wina z śpiewaniem; gorzki będzie napój mocny pijącym go.
10
Starte będzie miasto próżności; każdy dom zawarty będzie, aby do niego nie wchodzono.
11
Narzekanie będzie na ulicach dla wina; zaćmione będzie wszelkie wesele, a przeniesie się radość ziemi.
12
Spustoszenie w mieście zostanie, a bramy zburzone będą.