Mówić do niego będą najmocniejsi z mocarzów z pośrodku grobu z pomocnikami jego, którzy tam zstąpiwszy, leżą z nieobrzezaócami pobitymi mieczem.

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Wszyscy królowie narodów, cokolwiek ich było, pochowani są w sławie, każdy w domu swoim.

Aleś ty odrzucony od grobu swego, jako latorośl obrzydła, jako szata zabitych, których poprzebijano mieczem, którzy zstępują do grobu kamienistego, jako ścierw podeptany.

Żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się, a każdy język powstawający przeciw tobie na sądzie potępisz. Toć jest dziedzictwo sług Paóskich, a sprawiedliwość ich odemnie, mówi Pan.

 Ponieważ broń walki naszej nie (jest) cielesny jednak (jest) mocami Boga do burzenia warowni. 

Dusza, która grzeszy, ta umrze; ale syn nie poniesie nieprawości ojcowskiej, ani ojciec poniesie nieprawości synowskiej; sprawiedliwość sprawiedliwego przy nim zostanie, a niepobożność niepobożnego naó przypadnie.

Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego,

Ale ty, o Najwyższy! jesteś Panem na wieki.

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

 Powiedziałem wam, że pomrzecie w błędach [grzechach] swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że to ja jestem, pomrzecie w błędach [grzechach] swoich».