Nie będą cię więcej zwać opuszczoną, i ziemia twoja nie będzie więcej zwana spustoszoną; ale ty nazywana będziesz rozkoszą moją, a ziemia twoja mężatką; bo Pan będzie miał rozkosz w tobie, a ziemia twoja będzie zamężna.

Albowiem jako młodzieniec pannę pojmuje, tak cię sobie pojmą synowie twoi; a jako się oblubieniec weseli z oblubienicy, tak się weselić będzie z ciebie Bóg twój.

Wynijdźcie, córki Syoóskie! a oglądajcie króla Salomona w koronie, którą go ukoronowała matka jego w dzieó zrękowin jego, i w dzieó wesela serca jego.

I będę się weselił z nich, dobrze im czyniąc, gdyż ich wszczepię w tej ziemi warownie, ze wszystkiego serca mego i ze wszystkiej duszy mojej.

Pan, Bóg twój, w pośrodku ciebie mocny zachowa cię, rozweseli się wielce nad tobą, przestanie na miłości swej przeciwko tobie, i rozweseli się nad tobą z śpiewaniem, mówiąc:

Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona 

 Połknie [pochłonie] śmierć [umieranie, stan śmierci] trwale [na zawsze] zetrze [wymaże] Pan JHWH łzy z każdego [wszelkiego] oblicza [twarzy] i hańbę swojego ludu usunie [zboczy] z wszystkiej [całej] ziemi, ponieważ JHWH powiedział.

Odkupieni, mówię, Paóscy nawrócą się, i przyjdą na Syon z śpiewaniem, a wesele wieczne będzie na głowie ich; radość i wesele otrzymają, a żałość i smutek uciecze.

Gdyż pocieszy Pan Syon, pocieszy wszystkie pustynie jego, a uczyni puszczę jego bardzo rozkoszną, a pustynię jego jako ogród Paóski, radość i wesele znajdzie się w nim, dziękczynienie, i głos śpiewania.

A tak ci, których odkupił Pan, niech się nawrócą, i przyjdą do Syonu z śpiewaniem, a wesele wieczne niech będzie nad głową ich; wesela i radości niech dostąpią, a niech uciecze smutek i wzdychanie.

Nie zajdzie więcej słoóce twoje, a miesiąc twój nie skryje się; bo Pan będzie wieczną światłością twoją; a tak dokonają się dni smutku twego.

I przyjdą a śpiewać będą na wysokości Syonu, i zbieżą się do dobrotliwości Paóskiej ze zbożem i z winem, i z oliwą i z jagniętami, i z cielętami, a dusza ich podobna będzie ogrodowi wilgotnemu, a nie będzie się więcej smuciła.

 ponieważ Baranek [jagnię], który w tronie, popasie ich i poprowadzi nad [do] życia źródeł wód i zetrze Bóg wszelką łzę z oczu ich". 

 I zetrze {Bóg} wszelka łzę z oczu ich i śmierci nie będzie już ani boleści [żałoby, smutku], ani krzyku [wrzasku, płaczu], ani cierpienia nie będzie już, ponieważ pierwsze odeszły.