Ale Syon rzekł: Opuścił mię Pan, a Pan zapomniał na mię.

Nie będą cię więcej zwać opuszczoną, i ziemia twoja nie będzie więcej zwana spustoszoną; ale ty nazywana będziesz rozkoszą moją, a ziemia twoja mężatką; bo Pan będzie miał rozkosz w tobie, a ziemia twoja będzie zamężna.

I rzekł Pan do mnie: Jeszcze idź, a rozmiłuj się niewiasty umiłowanej od innego, a cudzołożnicy, tak jako miłuje Pan synów Izraelskich, choć się oni oglądają na cudzych bogów, a miłują fasy wina.

I kupiłem ją sobie za piętnaście srebrników i za półtora homera jęczmienia;

 Przyjdźcie do Mnie wszyscy przemęczeni i przeciążeni, a Ja odświeżę [dam odpoczynek] was.

 Ale pocieszający pokornych, pocieszył nas Bóg, przez przyjście Tytusa. 

 Teraz weselę (się), nie (dlatego), że zasmuciliście (się), ale że zasmuciliście (się) w nawróceniu. Zostaliście zasmuceni według Boga, abyście w niczym (nie  ponieśli) szkody od nas. 

 Gdyż smutek, który jest według Boga, wywołuje opamiętanie, którego się nie żałuje, a które prowadzi do zbawienia; natomiast smutek światowy sprawia śmierć.

Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.

Zażywaj żywota z żoną, którąś umiłował, po wszystkie dni żywota marności twojej, któreć dał Bóg pod słoócem po wszystkie dni marności twojej; boć ten jest dział twój w żywocie twoim i w pracy twojej, którą podejmujesz pod słoócem.

Wszakże mówicie: Dlaczegoż to? Dla tego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną młodości twojej, przeciw którejś ty wystąpił, gdyż ona jest towarzyszką twoją, i żoną przymierza twego.