1
Cóż tedy, rzeczemy, znalazł Abraham, ojciec nasz według ciała?
2
Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.
3
Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.
4
Pracownikowi zapłata nie bywa liczona według łaski, ale według należności;
5
Nie pracującemu, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, liczona bywa wiara jego dla usprawiedliwienia.
16
Dlatego z wiary jest dziedzictwo, aby było z łaski, i żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich;
17
Jak napisano: Ojcem wielu narodów postawiłem cię przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłe i który przywołuje te rzeczy, których nie masz, i jakby były.
18
On (Abraham) przeciwko nadziei w nadzieję uwierzył, że się stanie ojcem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Tak będzie nasienie twoje.
19
A nie będąc słabym w wierze, nie patrzył na ciało swoje już obumarłe, mając około stu lat, ani na obumarłe łono Sary.
20
W obietnicę Bożą nie wątpił z niedowiarstwa; ale się umocnił wiarą i dał chwałę Bogu,
21
Będąc też tego pewien, że cokolwiek on obiecał, mocen jest i uczynić.
22
Dlatego policzono mu to za sprawiedliwość.
23
Nie zapisano tego dla niego samego, że mu to policzono,
24
ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;