Podnieście ku niebu oczy wasze, a spojrzyjcie na ziemię na dół. Niebiosa jako dym zniszczeją, a ziemia jako odzienie zwiotszeje, i obywatele jej, jako i ona zginą; ale zbawienie moje na wieki będzie, a sprawiedliwość moja nie ustanie.

Albowiem ich mól jako szatę pożre, a robak ich jako wełnę pogryzie; ale sprawiedliwość moja na wieki będzie, a zbawienie moje od narodu do narodu.

Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

 one przeminą, a Ty pozostaniesz, wszystkie jak szata ulegną zużyciu,

 jak płaszcz je zwiniesz, {jak okrycie} — i (zostaną) zmienione; lecz Ty jesteś ten sam i nie skończą się Twoje lata.