Dopieroż nie wysłucha ciebie, ponieważ mówisz: Nie widzisz tego; osądźże się przed nim, a oczekuj go,

Gdyż cię jedno trochę nawiedził gniew jego, jakoby nie wiedział wielkości grzechów twoich.

I dusza moja bardzo jest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?

Nawróć się, Panie! wyrwij duszę moję; wybaw mię dla miłosierdzia twego;

Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Paóską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

Błogosławiony Pan! bo dziwnie okazał miłosierdzie swoje przeciwko mnie, jakoby w mieście obronnem.

Bo wyrwał duszę moję od śmierci, oczy moje od płaczu, nogę moję od upadku.

Będę chodził ustawicznie przed oblicznością Paóską w ziemi żyjących.

Boć ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczem nie wiedzą, i nie mają więcej żadnej zapłaty, gdyż w zapamiętanie przyszła pamiątka ich.

Owszem i miłość ich, i zazdrość ich i nienawiść ich już zginęła, a nie mają więcej działu na wieki we wszystkiem, co się dzieje pod słoócem.