Gdzież jest król Emat, i król Arfad, i król miasta Sefarwaim, Ana i Awa?

Prawdać jest, Panie! że spustoszyli królowie Assyryjscy narody one, i ziemię ich.

We dwunastym roku był Manases, gdy królować począł; a pięćdziesiąt i pięć lat królował w Jeruzalemie.

Ziemia wasza spustoszona, miasta wasze popalone ogniem. Ziemię waszę cudzoziemcy przed wami pożerają i pustoszą, jako zwykli cudzoziemcy.

I została córka Syoóska jako chłodnik na winnicy, jako budka w ogrodzie ogórczanym, i jako miasto zburzone.

Ale na cię Pan przywiedzie i na lud twój, i na dom ojca twego, dni, jakich nie było ode dnia, którego odstąpił Efraim od Judy, a to przez króla Assyryjskiego.

Dlatego oto Pan przywiedzie na nich wody rzeki gwałtownej i wielkiej, to jest króla Assyryjskiego, i wszystkę sławę jego, tak, że wystąpi ze wszystkich strumieni swoich, a wyleje ze wszystkich brzegów swoich.

Pociecze i przez ziemię Judzką, wyleje a rozejdzie się, aż do szyi wzbierze; a rozszerzone skrzydła jego napełnią szerokość ziemi twojej, o Immanuelu!

Przyciągnie do Ajat, przejdzie przez Migron, w Machmas złoży oręż swój.

Podnieś głos twój, córko Gallim! niech słyszą w Lais, o ubogie Anatot!

Jeszcze przez dzieó zastanowiwszy się w Nobie, pogrozi ręką swą górze córki Syoóskiej, i pagórkowi Jeruzalemskiemu.

Oto mocarze ich wołają na dworze, posłowie pokoju gorzko płaczą.

Spustoszały drogi, przestano ścieszką chodzić; złamał przymierze, znieważył miasta, a człowieka za nic sobie nie ma.