I będzie im słowo Paóskie: przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem; trochę tu, trochę owdzie, na to, aby szli, a padłszy wznak stłukli się, a uwikłani będąc, pochwytani byli.

Cóż dalej czynić było winnicy mojej, czegobym jej nie uczynił? Gdym rzekał, aby wydała grona, czemuż zrodziła płonne wino?

 A te są przykazania, ustawy i sądy, które rozkazał JHWH, Bogowie wasi, abym was nauczył, żebyście je czynili w ziemi, do której idziecie, abyście ją posiedli;

 A tak słuchaj Iszrael, i strzeż, abyś tak czynił, i żeby się tobie dobrze działo, i żebyście się rozmnożyli bardzo - jako obiecał JHWH, Bogowie ojców twoich, tobie, - w ziemi opływającej mlekiem i miodem.

 Będziesz miłował JHWH, Bogów twoich, z całego serca swego, i z całej duszy swojej, i ze wszystkiej siły swoich;

I oświadczałeś się przed nimi, abyś ich nawrócił do zakonu swego; ale oni sobie hardzie poczynali, a niesłuchali przykazaó twoich, owszem przeciw sądom twoim grzeszyli, które gdyby człowiek czynił, żyłby przez nie; ale uchylając ramion swych, kark swój zatwardzili, i nie słuchali.

Wszakżeś ty im folgował przez wiele lat, oświadczając się przed nimi Duchem twym przez proroków twoich; a gdy nie słuchali, podałeś ich w ręce narodów onych ziem.

Bo oświadczając oświadczałem się przed ojcami waszymi ode dnia, któregom ich wywiódł z ziemi Egipskiej, aż do dnia tego; rano wstawając i oświadczając się, mawiałem: Słuchajcie głosu mego.

Od trzynastego roku Jozyjasza, syna Amonowego, króla Judzkiego, aż do dnia tego, już to przez dwadzieścia i trzy lata bywało słowo Paóskie do mnie, którem do was mawiał, rano wstawając i opowiadając; aleście nie słuchali.

Którzy mówili: Nawróćcie się teraz każdy od złej drogi swojej, i od złości spraw waszych; a tak będziecie mieszkali w tej ziemi, którą wam dał Pan, i ojcom waszym od wieku aż na wieki.

Aleście mię nie usłuchali, mówi Pan, abyście mię pobudzali do gniewu sprawą rąk swioch na swe złe.

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny.

Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. 

Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo".

Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?»

 Tak więc, bracia moi radujcie się w Panu. To samo pisać wam mnie wprawdzie nie męczy, (dla) was zaś (jest to) dobre [bezpieczne].

Które się zawsze uczą, a nigdy do znajomości prawdy przyjść nie mogą.

 Biorąc bowiem pod uwagę czas, powinniście być nauczycielami, tymczasem znowu jest wam potrzebny ktoś, kto by was uczył elementarnych zasad (zawartych) w wyroczniach Boga; potrzebujecie mleka, a nie pokarmu stałego.