Plastrem miodu opływają wargi twoje, oblubienico moja! miód i mleko pod językiem twoim, a wonność szat twoich, jako wonność Libanu.

Policzki jego jako zagonki ziół wonnych, jako kwiatki wonnych rzeczy; wargi jego jako lilije wypuszczające myrrę ciekącą;

Usta jego nader słodkie, a wszystek jest pożądany. Taki ci jest miły mój, i taki przyjaciel mój, o córki Jeruzalemskie!

Jeźliże jest murem, zbudujmyż na niej pałac srebrny; a jeźli jest drzwiami, oprawmyż ją deszczkami cedrowymi.

Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.

Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.

Wargami mojemi opowiadam wszystkie sądy ust twoich.

W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.

Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.

Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Josefa?» 

 Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Pomazańca i zlecił nam służbę pojednania.

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

 A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w czynie, wszystko w imieniu Pana Jeszu, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.

 Słowo [nauka] wasze zawsze w łasce solą przyprawione, (żeby) wiedzieć, jak trzeba wam jednemu każdemu odpowiadać.

Każda pościel, na której by leżał płynienie cierpiący, nieczysta będzie, i wszystko, na czem by usiadł, nieczyste będzie.

Kto by też siadł na tem, na czem ten siedział, co z niego nasienie płynie, upierze szaty swe, i umyje się wodą, a będzie nieczystym aż do wieczora.

I rozciągną na tem oponę szarłatową, a przykryją to przykryciem skór borsukowych, i założą drążki do niego.

I weźmie kapłan drzewo cedrowe, i hizop, i karmazyn dwa kroć farbowany, a wrzuci do ognia, gdzie się jałowica pali;

Jeźli, gdy wnijdziemy do ziemi, tego czerwonego sznuru nie uwiążesz u okna, po którymeś nas spuściła, a ojca twego, i matki twojej, i braci twojej, i wszystkiego domu ojca twego nie zbierzeszli do siebie w dom;

Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

Albowiem gdy Mojżesz wszystko przykazanie według zakonu opowiedział wszystkiemu ludowi, wziąwszy krew cielców i kozłów z wodą i z wełną szarłatową, i z hizopem, i same księgi, i lud wszystek pokropił,

Skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.

I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze.

I rzekłem: Boże mój! wstydci mię, i sromam się podnieść, Boże mój! oblicza mego do ciebie; albowiem nieprawości nasze rozmnożyły się nad głową, a grzechy nasze urosły aż ku niebu.

Abyś wspomniała, i zawstydziła się, i nie mogła więcej otworzyć ust dla wstydu swego, gdy cię oczyszczę od wszystkiego, coś czyniła, mówi panujący Pan.