Jać śpię; ale serce moje czuje, i słyszy głos miłego mego, kołaczącego i mówiącego: Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, gołębico moja, uprzejma moja! albowiem głowa moja pełna jest rosy, a kędzierze moje kropli nocnych.

Wszakże jednaż jest gołębica moja, uprzejma moja, jedynaczka u matki swojej, bez zmazy u rodzicielki swojej. Ujrzawszy ją córki, błogosławioną ją nazwały; także i żony królewskie i założnice, i chwaliły ją, mówiąc:

Królowie z wojskami uciekali, uciekali: ale ta, która przyglądała domu, dzieliła łupy.

Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.

I rzeczesz: Którzyż to są, co się jako obłoki zlatują, i jako gołębie do okien swoich?

A którzy z nich uciekną, ci będą na górach jako gołębice w dolinie; wszyscy będą narzekali, każdy nad nieprawością swoją.

A gdy Jeszu został zanurzony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Tchnienie Boże zstępujące jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 

 Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc ostrożni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! 

Zatem rzekł: Jam jest Bogami ojca twego, Bogami Awraama, Bogami Izaaka, i Bogami Jakowa; i zakrył Mojżesz oblicze swe, bo się bał patrzeć na Bogów.

A Pan mu rzekł: Któż uczynił usta człowiekowi? albo kto uczynił niemego, albo głuchego, albo widzącego, albo ślepego, izaż nie Ja Pan?

I rzekł Mojżesz: Słuchaj Panie, poślij proszę tego, kogo posłać masz.

Ale pod czas ofiary wieczornej wstałem z utrapienia mego, mając rozdartą suknię moję i płaszcz mój, a poklęknąwszy na kolana swe, wyciągnąłem ręce swe ku Panu, Bogu memu,

I rzekłem: Boże mój! wstydci mię, i sromam się podnieść, Boże mój! oblicza mego do ciebie; albowiem nieprawości nasze rozmnożyły się nad głową, a grzechy nasze urosły aż ku niebu.

Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:

I rzekłem: Biada mnie! jużem zginął, przeto, żem człowiek splugawionych warg, a mieszkam w pośrodku ludu, który ma splugawione wargi; a iż króla, Pana zastępów, widziały oczy moje.

Tobie, Panie! sprawiedliwość, a nam zawstydzenie twarzy należy, jako się to dzieje dnia tego mężom Judzkim i obywatelom Jeruzalemskim i wszystkiemu Izraelowi, bliskim i dalekim we wszystkich ziemiach, do którycheś ich wygnał dla przestępstwa ich, którem wystąpili przeciwko tobie.

Wtedy kobieta, widząc, że się nie ukryje, zbliżyła się drżąca i upadłszy przed Nim opowiedziała wobec całego ludu, dlaczego się Go dotknęła i jak natychmiast została uleczona. 

 Zaś rzekł jej: "{Odwagi} córko, wiara twoja uratowała cię, idź w pokoju." 

A gdy przechodzić będzie chwała moja, tedy cię postawię w rozpadlinie opoki, i zakryję cię dłonią moją, póki nie przejdę.

Potem odejmę dłoó moję, i ujrzysz tył mój; ale twarz moja nie będzie widziana.

I wnijdzie w rozpadliny skalne, i na wierzchołki opok przed strachem Paóskim, i przed chwałą majestatu jego, gdy powstanie, aby potarł ziemię.

Hardość twoja zdradzi cię, i pycha serca twego, ty, który mieszkasz w rozsiadlinach skalnych, który się trzymasz wysokich pogórków; byś też wywyższył jako orzeł gniazdo swoje, i stamtąd cię stargnę, mówi Pan.

Pycha serca twego zdradziła cię, o ty! który mieszkasz w rozpadlinach skalnych, w wysokiem mieszkaniu twojem, który mówisz w sercu swojem: Któż mię na ziemię ściągnie?

Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

A wzywaj mię w dzieó utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością Panu; ale modlitwa szczerych podoba mu się.

Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego.

 przychodźmy ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca, zroszone [oczyszczone] z wyrzutów sumienia - i ciała obmyte wodą czystą. 

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.

Gdyż pocieszy Pan Syon, pocieszy wszystkie pustynie jego, a uczyni puszczę jego bardzo rozkoszną, a pustynię jego jako ogród Paóski, radość i wesele znajdzie się w nim, dziękczynienie, i głos śpiewania.

Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu, i nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszystkich władca [wszechwładca], Który był i Który jest, i Który przychodzi. 

upada dwudziestu czterech Starszych przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon Żyjącemu po eony eonów, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: 

A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starszych upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. 

 Po nich zobaczyłem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich plemion [ras], ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem [Jagnięciem]. Odziani są w (długie) białe szaty, a w ręku ich palmy. 

 I wykrzykują głosem donośnym, wołając: "Zbawienie Bogu naszemu, siedzącemu na tronie i Barankowi". 

Czarnamci, alem wdzięczna, o córki Jeruzalemskie! Jestem jako namioty Kedarskie, jako opony Salomonowe.

Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza między niewiastami! wynijdźże śladem trzody, a paś koźlatka twoje przy budach pasterzy.

Któraż to jest, co się pokazuje jako zorza, piękna jako miesiąc, czysta jako słoóce, ogromna jako wojsko uszykowane z chorągwiami?

Słuchajże córko, a obacz, i nakłoó ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.

Lud twój będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego, w świętych ozdobach. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem. 

 Aby ustanowić je sobie chwalebnym zgromadzeniem, nie mającym zmazy albo zmarszczki, albo czego takiego, ale żeby było święte i bez nagany. 

Ciałem własnem swojem przez śmierć, aby was wystawił świętemi i niepokalanemi, i bez nagany przed obliczem swojem;

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.

 Zaś mogącemu [mającemu moc] ustrzec was nieupadłymi i postawić [przedstawić] wobec [przed] chwały Jego nienagannymi z wesołością [radosnymi]