Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.