Przemyślałem w sercu swem, abym pozwolił wina ciału memu, (serce jednak swoje sprawując mądrością) i abym się trzymał głupstwa dotąd, ażbym obaczył, coby lepszego było synom ludzkim czynić pod niebem, przez wszystkie dni żywota ich.

Suma wszystkiego, coś słyszał: Boga się bój, a przykazaó jego przestrzegaj, bo na tem człowiekowi wszystko zależy;

Ofiarujcież ofiary sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.

Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.

Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

Podbija ludzi pod moc naszę, a narody pod nogi nasze.

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.

 Pokazano tobie człowieku, co dobre i co JHWH wymaga od ciebie, czy nie to byś zasądzał sprawiedliwość, kochał miłosierdzie i pokornie chodził z Bogami [Panami, władcami] twoimi? 

Ale niezbożnemu nie dobrze będzie, ani się przedłużą dni jego, owszem pomija jako cieó, przeto, iż się nie boi oblicza Bożego.

Owszem i miłość ich, i zazdrość ich i nienawiść ich już zginęła, a nie mają więcej działu na wieki we wszystkiem, co się dzieje pod słoócem.

Bośmy my pielgrzymami i przychodniami przed tobą, jako i wszyscy ojcowie nasi; dni nasze na ziemi jako cieó, a nie masz czego oczekiwać.

(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cieó są dni nasze na ziemi.)

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

Daj mi poznać, Panie! dokoóczenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.

Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogieó pałać zapalczywość twoja?

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Jako cieó, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szaraóczę.

Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.

 Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie? Czym bowiem jest wasze życie? Bo mgłą jest, która na krótko się ukazuje, potem zaś znika. 

Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?

Że nie wie, co ma być; bo kiedy się co stanie, któż mu oznajmi?

Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.