Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.

Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?

Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.

Zrozumijcie prostacy ostrożność, a głupi zrozumijcie sercem.

 Człowiek prosty daje wiarę każdemu słowu, lecz roztropny rozważa swoje kroki. 

Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.

Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.

Ostrożny widząc złe ukrywa się; ale prostacy wprost idąc wpadają w szkodę.

Ostrożny, upatrując złe, ukrywa się; ale prostak wprost idąc, w szkodę popada.

- (Z jednego) końca niebios wyłania się (i zmierza swoim) szlakiem (do drugiego) końca. Nie ma (nic) ukrytego (przed jego) żarem. 

Początek słów twoich oświeca i daje rozum prostakom.

 Tacy bowiem nie służą naszemu Panu, Pomazańcowi, ale własnemu brzuchowi, i za pomocą gładkich słów oraz pochlebstw [schlebianiu] zwodzą serca prostodusznych.

Bo posłuszeóstwo wasze wszystkich doszło. A przetoż raduję się z was; ale chcę, abyście byli mądrymi na dobre, a prostymi na złe.

Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.

Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:

Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:

W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.

Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.

Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

Bo głupi lud mój nie zna mię, synowie niemądrzy i nierozumni są; mądrzy są do czynienia złego, ale dobrze czynić nie umieją.

On rzekł: «To i wy jeszcze niepojętni jesteście?