Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;

I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;

Tedy go uśpiła na łonie swojem, a przyzwawszy niektórego człowieka, dała ogolić siedem kędzierzy głowy jego; potem go jęła draźnić, gdy odeszła moc jego od niego,

Tedy pojmawszy go Filistynowie, wyłupili mu oczy, i wiedli go do Gazy, związawszy go dwoma miedzianymi łaócuchami, i musiał mleć w domu więźniów.

(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.

Kipiałeś jak woda: nie będziesz już górował, bo wszedłeś do łoża twego ojca, wchodząc, zbezcześciłeś moje łoże!

Przeto, że czynił Dawid, co było dobrego w oczach Paóskich, a nie uchylał się od wszystkiego, co mu rozkazał, po wszystkie dni żywota swego, oprócz sprawy z Uryjaszem Hetejczykiem.

Izaliż nie przez to zgrzeszył Salomon, król Izraelski? choć między wieloma narodami nie było króla jemu podobnego, który był miły Bogu swemu, tak, że go Bóg postanowił królem, nad wszystkim Izraelem, przecież i tego przywiodły niewiasty cudzoziemskie do grzechu.

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.) -

A Jessai spłodził Dauida króla, a Dauid król spłodził Szolomona z tą, która była Urji.