Zakon Paóski jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Paóskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.

Nad nieprzyjaciół moich mędrszym mię czynisz przykazaniem twojem; bo je mam ustawicznie przed sobą.

Nad starców jestem roztropniejszy; bo przykazaó twoich przestrzegam.

Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którem niemasz żadnej zorzy.

 I mamy mocniejsze prorocze słowo [naukę], które ładnie [prawidłowo] czynicie, kierując, jak (na) lampę [świecę] oświetlającą w ciemnym miejscu, dopóki kiedy dzień zaświta i gwiazda poranna [jutrzenka] wzeszłaby w sercach waszych.

 Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i skoryguj swój sposób rozumowania, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli nie skorygujesz swojego rozumowania.

I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!

Ucho, które słucha karności żywota, w pośrodku mądrych mieszkać będzie.

Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

Kto by też pojął siostrę swoję, córkę ojca swego, albo córkę matki swej, i widziałby sromotę jej, i ona by widziała sromotę jego, rzecz haniebna jest; przetoż wytraceni będą przed oczyma synów ludu swego; sromotę siostry swej odkrył, nieprawość swoję poniesie.

 Mnie uderzy sprawiedliwy życzliwie i mnie olej głowa [szczyt, przywódca] nie [nic] powstrzymać moja głowa [szczyt, przywódca]  bo [ponieważ, tylko] nadal [wciąż] moja modlitwa przeciw niegodziwym.

Drzewem żywota jest tym, którzyby się jej chwycili; a którzy się jej trzymają, są błogosławionymi.

On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazaó moich, a będziesz żył.

Przyjmij őwiczenie, nie puszczaj się go, strzeż go; albowiem ono jest żywotem twoim.

Drogę żywota rozumny ma ku górze, aby się uchronił piekła głębokiego.

Przetoż rzecz do ludu tego: Tak mówi Pan: Oto ja kładę przed wami drogę żywota i drogę śmierci.