Aby było w Panu ufanie twoje; oznajmujęć to dziś, a ty tak czyó.

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

Ufaj w Panu, a czyó dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.

Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;

Poddaj się Panu, a oczekuj go; nie obruszaj się na tego, któremu się szczęści w sprawach jego, na człowieka, który dokazuje, cokolwiek zamyśli.

W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.

Izraelu! ufaj w Panu; bo on jest pomocnikiem ich i tarczą ich.

Którzy się boicie Pana, ufajcie w Panu; on jest pomocnikiem i tarczą ich.

Pieśó stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.

Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;

Oto Bóg zbawienie moje, ufać będę, a nie ulęknę się; albowiem Pan, Bóg mój, jest mocą moją, i pieśnią moją, i zbawieniem mojem.

 Zamysł [formę, umysł] podtrzymujący strzeżesz (w) pełnym komplecie [pokoju], ponieważ Tobie ufa. 

 Zaufajcie JHWH aż po czas (bezkresny) [eon]. Z powodu JA JHWH jest skałą eonu. 

Błogosławiony mąż, który ufa w Panu, a Pan jest nadzieją jego.

Bo będzie jak drzewo zasadzone nad wodami, a nad strumieniem zapuszczające korzenie swoje, które nie czuje, gdy przychodzi gorąc, ale liść jego zostaje zielony, a roku suchego nie martwi się, i nie przestaje przynosić owocu.

 abyśmy istnieli dla uwielbienia Jego chwały, my, którzy już złożyliśmy nadzieję w Pomazańcu.

Nie bądź mądrym sam u siebie; ale się bój Pana, a odstąp od złego.

Nie staraj się, abyś się zbogacił; owszem, zaniechaj opatrzności twojej.

Kto ufa w sercu swem, głupi jest; ale kto sobie mądrze poczyna, ten ujdzie nieszczęścia.

Ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię, żem Ja jest Pan, który czynię miłosierdzie, sąd i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to podoba, mówi Pan.

Wiem, Panie! że nie jest w mocy człowieka droga jego, ani jest w mocy męża tego, który chodzi, aby sprawował postępki swe.

Bądźcie między sobą jednomyślni, wysoko o sobie nie rozumiejąc, ale się do niskich nakłaniając.

Niech nikt samego siebie nie zwodzi; jeśli u was ktoś siebie uważa za mądrego w tym eonie, niech się stanie głupim, aby się stał mądrym.

I jeszcze: Pan zna myśli mądrych, że są marnością.

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

Jeśli kto mniema, że coś poznał, jeszcze nie poznał, jak należało poznać.