Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;

Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.

Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.

Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:

Gdy uchybi człowiek przeciw innemu, interweniują bogowie [sędziowie 'elohim'], ale jeśli przeciw Panu [JHWH] ktoś uchybi, kto się za nim ujmie? Lecz nie usłuchali głosu ojca swego; bo chciał ich Pan [JHWH] zabić.

A toć będzie na znak, co przyjdzie na dwóch synów twoich, Ofni i Fineesa; dnia jednego pomrą ci oba.

Tedy rzekł Elijasz Tesbita, jeden z obywateli Galaadu, do Achaba: Jako żywy Pan, Bóg Izraelski, przed którego oblicznością stoję, że nie będzie tych lat rosy, ani deszczu, jedno według słów ust moich.

Na co mu odpowiedział: Nie jać czynię zamięszanie w Izraelu, ale ty i dom ojca twego, gdyż opuściwszy rozkazania Paóskie naśladujecie Baalów.

Zatem rzekł do niego: Tak mówi Pan: Ponieważeś wypuścił z ręki swej męża godnego śmierci, dusza twoja będzie za duszę jego, i lud twój za lud jego.

I rzekł Achab do Elijasza: A jużeś mię znalazł nieprzyjacielu mój? A on odpowiedział: Znalazłem; albowiemeś się zaprzedał, abyś czynił złość przed oczyma Paóskiemi.

A uczynię z domem twoim, jako z domem Jeroboama, syna Nabatowego, i jako z domem Baazy, syna Ahyjaszowego, dla rozdraźnienia, któremeś mię do gniewu pobudził, i przywiodłeś do grzechu Izraela.

I rzekł Pan: Kto zwiedzie Achaba, aby szedł a upadł w Ramot Galaad? A gdy mówił jeden tak, a drugi inaczej;

Odpowiedział: Wynijdę, a będę duchem kłamliwym w ustach wszystkich proroków jego. I rzekł mu Pan: Zwiedziesz, i pewnie przemożesz. Idźże, a czyó tak.

Lecz mąż niektóry strzelił z łuku na niepewne, i postrzelił króla Izraelskiego między nity i między pancerz; który rzekł woźnicy swemu: Nawróć, a wywieź mię z wojska; bom jest raniony.

Tedy wołał woźny w wojsku, gdy już słoóce zachodziło, mówiąc: Wróć się każdy do miasta swego i każdy do ziemi swojej.

Ale gdy się zmocnił, podniosło się serce jego ku zginieniu jego, i wystąpił przeciw Panu, Bogu swemu, i wszedł do kościoła Paóskiego, aby kadził na ołtarzu kadzenia.

I oddali je w ręce rzemieślników, przełożonych nad robotą domu Paóskiego, a oni je wydawali na robotników, którzy robili w domu Paóskim, naprawiając i utwierdzając dom.

Od trzynastego roku Jozyjasza, syna Amonowego, króla Judzkiego, aż do dnia tego, już to przez dwadzieścia i trzy lata bywało słowo Paóskie do mnie, którem do was mawiał, rano wstawając i opowiadając; aleście nie słuchali.

Którzy mówili: Nawróćcie się teraz każdy od złej drogi swojej, i od złości spraw waszych; a tak będziecie mieszkali w tej ziemi, którą wam dał Pan, i ojcom waszym od wieku aż na wieki.

Owa snać usłuchają, a nawrócą się każdy od złej drogi swej, abym pożałował złego, którem im umyślił uczynić dla złości spraw ich.

Słuchając słów sług moich proroków, których Ja posyłam do was, jakoście, gdym ich rano wstawając posyłał, nie usłuchali:

Tak mówi Pan zastępów, Bóg Izraelski: Idź, a rzecz mężom Judzkim i obywatelom Jeruzalemskim: I nie przyjmiecież ćwiczenia, abyście posłuszni byli słowom moim? mówi Pan.

Posyłam też do was wszystkich sług swych, proroków w rano wstawając i posyłając, aby mówili: Nawróćcie się już każdy od złej drogi swej, a polepszajcie spraw swoich, a nie naśladujcie bogów cudzych, ani im służcie; a tak mieszkajcie w tej ziemi, którąm dał wam, i ojcom waszym; aleście nie nakłonili ucha swego, aniście mię usłuchali;

Przetoż rzecz do nich: Tak mówi Pan zastępów: Nawróćcie się do mnie, mówi Pan zastępów, a nawrócę się do was, mówi Pan zastępów.

Gdzież są ojcowie wasi, i prorocy? Izali na wieki żyć będą?

A gdy jedli, rzekł: «Amen, powiadam wam: jeden z was mnie zdradzi». 

On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi.

Wtedy Juda, który Go miał zdradzić, rzekł: «Czy nie ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak jest, ty». 

 Na to rzekł do nich Jeszu: «(Czyż) nie ja was dwunastu wybrałem? A z was jeden jest oszczercą [diabłem]».

 Mówił zaś o Judzie, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem - jeden z Dwunastu - miał Go wydać.

 Powiedział do niego Jeszu: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». 

 Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści». 

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. 

 Jeszu odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judzie, synowi Szymona Iskarioty 

On [ona, ono, to] w pewnym sensie jakby [wprawdzie, coprawda] zatem [więc, wtedy] nabył [wygrał, posiadł] miejsce  [kawałek ziemi, pole, nieruchomość, posiadłość] z wynagrodzenia [zapłaty, nagrody] niesprawiedliwości [krzywdy] na oślep [twarzą do przodu lub w dół] zaistniało [wydarzyło się] roztrzaskał [pękł, rozerwał z hukiem] wpół [środkowy, pomiędzy], a [i] wytrysnęły [wylały, rozsypały] wszystkie wnętrzności jego.

zajął [wziął] przydział [los, dziedzictwo] posługi [usługiwania] i posłannictwie, od którego odszedł [przekroczył] Juda [Judasz], idąc ku miejscu własnemu".

I oświadczałeś się przed nimi, abyś ich nawrócił do zakonu swego; ale oni sobie hardzie poczynali, a niesłuchali przykazaó twoich, owszem przeciw sądom twoim grzeszyli, które gdyby człowiek czynił, żyłby przez nie; ale uchylając ramion swych, kark swój zatwardzili, i nie słuchali.

Wiedziałem, żeś ty twardy, a szyja twoja żyłą żelazną, a czoło twoje miedziane.

Wszakże nie usłuchali, ani nakłonili ucha swego, owszem, zatwardzili kark swój, nie słuchając ani przyjmując nauki.

Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia.

Kto chodzi w uprzejmości, zachowany będzie; ale przewrotny na drogach swoich oraz upadnie.

Dlatego wam ta nieprawość będzie jako mur przerwany upadający, i jako wydęcie na murze wysokim, którego bywa nagłe i prędkie obalenie;

I pokruszy ją, jako się kruszy stłuczone naczynie garncarskie; a tak mu nie sfolguje, iż się nie znajdzie po stłuczeniu jego i skorupa, którąby mógł nabrać ognia z ogniska, albo naczerpać wody z kałuży.

Ale nie chcieli dbać; i obrócili się tyłem, a uszy swe zatulili, aby nie słuchali.

Bo jako oni, gdy ich wołano, nie słuchali, tak też, gdy oni wołali, nie wysłuchałem, mówi Pan zastępów.

 Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy spadnie na nich nagła zguba, jak bóle na kobietę w ciąży, i nie umkną.