Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.

Którym odpowiedziało oliwne drzewo: Izali opuszczę tłustość moję, przez którą uczczony bywa Bóg i ludzie, a pójdę, abym wystawione było nad drzewy?

Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.

Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; dlatego pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczestników twoich. 

I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

Jest jak olejek najwyborniejszy wylany na głowę, ściekający na brodę, na brodę Aaronową, ściekający aż i na podołek szat jego.

Dla wonności wyborne są maści twoje; imię twoje jest jako olejek rozlany; przetoż cię panienki umiłowały.

Któraż to jest, co występuje z puszczy jako słuoy dymu, okurzona będąc myrrą i kadzidłem droższem nad wszelaki proszek aptekarski?

O jakoż są ucieszne miłości twoje, siostro moja! oblubienico moja! O jako daleko zacniejsze miłości twoje, niż wino, a wonność maści twoich nad wszystkie rzeczy wonne!

Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jeszu nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku.

 Gdyż [że] pomazańca wonnością jesteśmy (dla) Boga wśród, zbawianych i wśród ginących;

 tych wprawdzie zapach od śmierci do śmierci, tamtych zaś zapach od życia do życia i względem tych co (są) odpowiedni [nadają się]. 

Weseli (się) człowiek [mężczyzna] odpowiedzią ust swoich, słowem [wypowiedzią] (w) czasie, jak dobrem!

Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.

Zatem rzekł świekier Mojżesza do niego: Nie dobra rzecz, którą ty czynisz.

Przetoż usłuchaj teraz głosu mego, poradzęć, a będzie Bóg z tobą; stój ty za lud przed Bogiem, a odnoś sprawy do Boga;

Ty też upatrz ze wszystkiego ludu męże stateczne, bojące się Boga, męże prawdomówne, którzy by nienawidzili łakomstwa, a postanów z nich przełożone, tysiączniki, setniki, pięćdziesiątniki i dziesiątniki.

To jeźli uczynisz, a rozkażeć Bóg, ostoisz się, i ten wszystek lud na miejsca swoje wracać się będzie w pokoju.

Niechże będzie Pan sędzią, a niech rozsądzi między mną i między tobą, a niech obaczy i rozejmie przą moję, a niech mię wyswobodzi z ręki twojej.

A gdy przestał Dawid mówić słów tych do Saula, rzekł Saul: A twójże to głos, synu mój Dawidzie? I podniósłszy Saul głos swój, płakał.

Tedy odpowiadając Sechanijasz, syn Jechyjelowy z synów Elamowych, rzekł do Ezdrasza: Myśmyć zgrzeszyli przeciwko Panu, Bogu naszemu, żeśmy pojęli żony obce z narodu tej ziemi; ale wżdy ma jeszcze nadzieję Izrael przytem.

Wstaóże, bo ta rzecz tobie należy, a my będziemy z tobą; zmocnij się, a uczyó tak.

Tamtejsi bracia, dowiedziawszy się o nas, wyszli nam naprzeciw aż do Forum Appiusza i Trzech Gospód. Ujrzawszy ich, Paweł podziękował Bogu i nabrał otuchy.