Którzy uczyli w Judzie, mając z sobą księgi zakonu Paóskiego, i obchodzili wszystkie miasta Judzkie, i nauczali lud.

I będą się bali, którzy są na zachód, imienia Paóskiego, i którzy na wschód słoóca, sławy jego. Gdy przypadnie nieprzyjaciel jako rzeka, tedy go duch Paóski precz zapędzi.

A toć będzie przymierze moje z nimi, mówi Pan: Duch mój, który jest w tobie, i słowa moje, którem włożył w usta twoje, nie odstąpią od ust twoich, ani od ust nasienia twego, ani od ust potomków nasienia twego, mówi Pan, odtąd aż na wieki.

Odpowiedział Szymon Piotr: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żyjącego". 

 Ja zaś tobie powiadam, że ty jesteś kamyk [Piotr], a na tej skale zbuduję moje zgromadzenie i bramy hadesu nie przemogą go. 

a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go.

Natychmiast poraził go Poseł Pański za to, że nie oddał czci Bogu. I oddał tchnienie, stoczony przez robactwo. 

 A słowo Pańskie rozszerzało się i rosło.

 I dam dwom świadkom moim i będą przedMawiać [prorokować] dni tysiąc dwieście sześćdziesiąt, ubrani [owinięci] w worek [parciany, włochaty, z sierści zwierząt].

 A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów. Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi być zabity. 

 A gdy dopełnią świadectwa swego, bestia [zwierzę], wychodzące z czeluści [otchłani, abyssu], uczyni z nimi wojnę [bitwę], i zwycięży ich, i zabije ich.

I [wielu] spośród ludów, szczepów, języków i narodów przez trzy i pół dnia ogląda ich zwłoki; a zwłok ich nie zezwalają złożyć do grobu. 

A po trzech i pół dniach tchnienie (duch) życia z Boga w nich wstąpił i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali. 

I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała na swoje miejsce, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od Węża. 

Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił. 

Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

Pewien człowiek, imieniem Szymon, który dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym. 

 A liczyli się z nim dlatego, że już od dość długiego czasu wprawiał ich w podziw swoimi magicznymi sztukami. 

Lecz przeciwstawił się im Elimas - mag (tak bowiem tłumaczy się jego imię), usiłując odwieść prokonsula od wiary. 

«O, synu oszczercy(diabła), pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich? 

Wtedy prokonsul widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pańską. 

 I wówczas zostanie ujawniony bezprawny, którego Pan zniszczy tchnieniem ust swoich i zniweczy objawieniem przyjścia swojego. 

 Podobnie zaś jak Jannes i Jambres przeciwstawili się Mojżeszowi, tak i ci przeciwstawiają się prawdzie, ludzie spaczeni na umyśle, którzy nie wytrzymali próby, jeśli chodzi o wiarę.

Daleko jednak nie zajdą, gdyż ich głupota stanie się wyraźna dla wszystkich — podobnie jak stało się z tamtymi.