Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.

Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.

Gdyby się odwrócił sprawiedliwy od sprawiedliwości swojej, a czyniąc nieprawość w temby umarł, dla nieprawości swojej, którą czynił, umrze.

Ty tedy, synu człowieczy! mów do synów ludu swego: Sprawiedliwość sprawiedliwego nie wybawi go w dzieó przestępstwa jego, a niezbożny nie upadnie w swojej niezbożności w dzieó, któregoby się odwrócił od niezbożności swojej; także sprawiedliwy nie będzie mógł żyć dla sprawiedliwości swojej w dzieó, któregoby zgrzeszył.

Jeźlibym zaś rzekł sprawiedliwemu: Pewnie żyć będziesz, a onby ufając sprawiedliwości swojej czynił nieprawość, żadna sprawiedliwość jego nie przyjdzie na pamięć; ale dla tej nieprawości swojej, którą czynił, umrze.

I tych, którzy się odwracają od naśladowania Pana, i którzy nie szukają Pana, ani się pytają o nim.

Gdy tchnienie nieczyste opuści człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szuka wypoczynku, ale nie znajduje. 

 Wtedy idzie i bierze ze sobą siedem innych tchnień gorszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan tego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym złym pokoleniem». 

Albowiem Demas mię opuścił, umiłowawszy ten świat, i poszedł do Tesaloniki, Krescens do Galacyi, Tytus do Dalmacyi;

 Niemożliwe bowiem raz oświeconych, (którzy) posmakowali też daru niebiańskiego i towarzyszyli [uczestniczyli] Tchnienia świętego

 a odpadną, znów odnowić [przywrócić] skorygowaniu [nawróceniu]. Krzyżują sobie Syna Boga i upubliczniają

Bo ponieważ oni uszli plugastw świata przez poznanie Pana i zbawiciela, Jeszu Chrystusa, a znowu się zaś niemi uwikławszy, zwyciężeni bywają; stały się ich ostateczne rzeczy gorsze niż pierwsze.

Aleć się im przydało według onej prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie.

 Z nas wyszli, ale nie byli z nas; jeśli bowiem z nas (by) byli, wytrwaliby [zostaliby] wówczas z nami; ale (stało się tak), aby ujawnić, że nie są wszyscy z nas.

Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.

Cić to są, którzy się sprzeciwiają światłości, a nie znają dróg jej, ani stanęli na ścieszkach jej.

Oko cudzołożnika pilnuje zmierzku, mówiąc: Nie ujrzy mię nikt; i zakrywa oblicze swe.

 To zaś jest sądem, że światło przychodzi na świat, a umiłowali ludzie bardziej ciemność niż światło, były bowiem złe ich czyny. 

 Każdy bowiem źle postępujący, nienawidzi światła i nie podchodzi do światła, aby nie ujawniono czynów jego. 

 Powiedział więc im Jeszu: Jeszcze krótki czas światło z {w} wami {was} jest, chodźcie dopóki {jak} światło macie, aby ciemność was nie pochwyciła, a chodzący w ciemności nie wie gdzie idzie. 

 Ponieważ poznawszy Boga, nie oddali chwały jako Bogu, ani mu (nie) dziękowali, ale znikczemnieli w myślach swoich i okryło się ciemnością bezrozumne serce ich;

 Wy wszyscy jesteście synami światłości i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności.

 Ponieważ śpiący, nocą śpią, a pijani, nocą piją. 

Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.

A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego

Taki to początek znaków uczynił Jeszu w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.