Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.

Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego?

Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.

Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.

Boć pijanica i żarłok zubożeje, a ospały w łatach chodzić będzie.

Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał;

Stróżowie jego ślepi, wszyscy zgoła nic nie umieją, wszyscy są psami niememi, nie mogą szczekać; ospałymi są, leżą, kochają się w drzemaniu.

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. 

Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!

 Dlatego mówi: Wstawaj śpiący i powstań z martwych, a rozbłyśnie ci Pomazaniec. 

Do nędzy przywodzi ręka zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.

Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohaóbienia.

Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.

Boć pijanica i żarłok zubożeje, a ospały w łatach chodzić będzie.

Albowiem gdyśmy byli u was, tośmy wam rozkazali, że jeźli kto nie chce robić, niechajże też nie je.