Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust;

Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa.

Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.

Zatwardź serce ludu tego, a uszy jego obciąż, i oczy jego zawrzyj, aby nie widział oczyma swemi, a uszyma swemi nie słyszał, i sercem swem nie zrozumiał, a nie nawrócił się, i nie był uzdrowion.

Bo utuczyło się serce tego ludu, i uszami ociężale (znudzeni) słuchali i oczy swe przymknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie zrozumieli: i nie zwrócili się (do Mnie), abym ich uzdrowił. 

 Każdy bowiem źle postępujący, nienawidzi światła i nie podchodzi do światła, aby nie ujawniono czynów jego. 

Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogieó pałający.

Co złego robią rękoma, chcą, aby to za dobre uszło; książę podatków żąda, a sędzia z datku sądzi, a kto możny jest, ten mówi przewrotność duszy swojej, i w gromadę ją plotą.

Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. 

 A ona przedtem już podmówiona przez swą matkę: «Daj mi - rzekła - tu na misie głowę Jana Zanurzyciela!»

Namiestnik odpowiedział: «Cóż właściwie złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Na krzyż z Nim!» 

 A cały lud zawołał: «Krew Jego na nas i na dzieci nasze».