Weseli (się) człowiek [mężczyzna] odpowiedzią ust swoich, słowem [wypowiedzią] (w) czasie, jak dobrem!

Serce sprawiedliwego przemyśliwa, co ma mówić; ale usta niepobożnych wywierają złe rzeczy.

Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.

Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczający, a pieśó weselna.)

Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo.

Panujący Pan dał mi język umiejętny, abym umiał czasu przygodnego mówić słowo upracowanemu. Budzi mię na każdy zaranek, pobudza uszy moje, abym słuchał tak jako uczący się pilnie.

Nawracają się pod wieczór, a warczą jako psy, i biegają około miasta.