Majętność bogatego jest miastem jego mocnem; ale nędza jest ubogich zniszczeniem.

Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.

Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.

I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.

Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.

A wszyscy słudzy królewscy, którzy byli u bramy królewskiej, kłaniali mu się, i upadali przed Hamanem: albowiem tak był rozkazał król o nim. Ale Mardocheusz nie kłaniał się, ani upadał przed nim.

Wszakże zatrzymał się Haman, aż przyszedł do domu swego, a posławszy wezwał przyjaciół swoich, i Zeres, żony swej.

I powiadał im Haman o sławie bogactw swoich, i o mnóstwie synów swych, i o wszystkiem, jako go uwielbił król, i jako go wywyższył nad innych książąt i sług królewskich.