Hardego i pysznego imię jest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.

I zebrali się mężowie Efraimscy, a przyszedłszy ku północy, rzekli do Jeftego: Przeczżeś szedł walczyć przeciwko synom Ammonowym, a nie wezwałeś nas, abyśmy szli z tobą? przetoż dom twój i ciebie spalimy ogniem.

A widząc, żeście mię wybawić nie chcieli, odważyłem zdrowie swoje, i ciągnąłem przeciw synom Ammonowym, a podał je Pan w ręce moje, i przeczżeście przyszli do mnie dnia tego, abyście walczyli przeciwko mnie?

 Następnie Gileadczycy odcięli Efraimitom drogę do brodów Jordanu, a gdy zbiegowie z Efraima mówili: "Pozwól mi przejść", Gileadczycy zadawali pytanie: "Czy jesteś Efraimitą?" - A kiedy odpowiadał: "Nie",

Tedy mu odpowiedzieli oni młodzieócy, którzy z nim wzrośli, mówiąc:Tak odpowiesz temu ludowi, którzy mówili do ciebie, a rzekli: Ojciec twój włożył na nas jarzmo ciężkie, ale nam go ty ulżyj; tak rzeczesz do nich: Najmniejszy palec mój mięższy jest niż biodra ojca mego.

Przetoż teraz ojciec mój kładł na was jarzmo ciężkie, ale ja przydam do jarzma waszego; ojciec mój karał was biczykami, ale ja was będę karał korbaczami.

A gdy widział wszystek Izrael, że ich nie usłuchał król, odpowiedział lud królowi, tak mówiąc: Cóż my mamy za dział w Dawidzie? a co za dziedzictwo w synu Isajowym? Idź do namiotów swych, o Izraelu, a ty Dawidzie opatrz teraz dom twój. I rozeszli się Izraelczycy do namiotów swoich.

I sprzysiągł się przeciw niemu Sellum, syn Jabesowy, i ranił go przed ludem, i zabił go, a królował miasto niego.

 Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy.

Taki nadęty jest i nic nie umie, ale szaleje około gadek i sporów o słowa, z których pochodzi zazdrość, swar, złorzeczenia, złe podejrzenia,

Jeśli jednak macie gorzką zawiść i podjudzanie w sercu waszym, nie chlubcie się i (nie) kłamcie przeciwko prawdzie.

 Gdzie bowiem wrzenie [emocjonalne pobudzenie przypominające gotującą się wodę] i samolubne_podjudzanie [działanie dla własnego zysku, niezależnie od niezgody, którą powoduje] tam przewrót [zamieszanie, nieporządek, rewolucja, prawie anarchia] i wszelkie faulujące [niegodziwe, złe] działanie [czyn, sprawa]. 

 Skąd wojny i skąd walki między wami? Czy nie pochodzą one z waszych namiętności, które toczą bój w waszych członkach?

 Albo uważacie, że (na) próżno Pismo mówi dla zazdrości: pożąda duch, który w nas mieszka?

 Wielką jednak daje łaskę; ponieważ mówi  [naucza]: Bóg (się) pysznym [aroganckim] sprzeciwia, pokornym [skromnym] daje łaskę.

Pisałem do zboru waszego; ale Dyjotrefes, który chce być przedniejszy między nimi, nie przyjmuje nas.

Przeto jeźli przyjdę, przypomnę uczynki jego, które czyni, słowami złemi obmawiając nas, a nie mając dosyć na tem, i sam braci nie przyjmuje, i tym, co by przyjąć chcieli, zabrania i ze zboru ich wyłącza.

Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa haóbę swoję.

Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

 Słuchaj rady i przyjmuj [otrzymuj] instrukcje [skarcenie], abyś był mądrym przy końcu.

Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.

Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.

I rzekli do niego mężowie z Efraim: Przeczżeś to nam uczynił, iżeś nas nie wezwał, gdyś szedł walczyć przeciwko Madyjanitom? i swarzyli się z nim srodze.

W rękę waszą podał Bóg książęta Madyjaóskie, Oreba i Zeba; i cóżem mógł takiego uczynić, jako wy? Tedy się uśmierzył duch ich przeciw niemu, gdy mówił te słowa.

 Kto bowiem z was chcący wieżę zbudować nie najpierw usiądzie obliczyć koszt [wydatek] czy ma na wykonanie.

 "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". 

 Jeśli zaś nie, (to) faktycznie (kiedy) jeszcze on daleko jest poselstwo, wysławszy prosi do pokoju. 

 W zaś dniach tych mnożą uczniów zaistniało szemranie Hellenistów na Hebrajczyków, ponieważ przeoczono w usłudze codziennej wdowy ich. 

 "Wybierzcie zatem, bracia, mężów spośród siebie poświadczonych siedmiu, pełnych Tchnienia i mądrości, których wyznaczymy nad zadaniem tym. 

 Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Tchnienia Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii.