Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

Albowiem złośnicy będą wykorzenieni: lecz którzy oczekują Pana, ci odziedziczą ziemię.

Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.

Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słoóca.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Że nie bywają szczepieni ani wsiani, ani się też wkorzeni w ziemi pieó ich; i jako jedno powienie na nich, wnet usychają, a wicher jako źdźbło unosi ich.

Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.

Który pieniędzy swych nie daje na lichwę, i darów przeciwko niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie zachwieje się na wieki.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. 

Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. 

 Ja zaś tobie powiadam, że ty jesteś kamyk [Piotr], a na tej skale zbuduję moje zgromadzenie i bramy hadesu nie przemogą go. 

 Nadbudowani na fundamencie wysłanników [apostołów] i proroków, którego kamieniem węgielnym jest Jeszu Pomazaniec. 

 Skarbiąc sobie fundament dobry na przyszłość, aby uchwycili naprawdę [eonowe] życie.

 Jednak fundament Boży stoi niewzruszony, z taką pieczęcią: Zna Pan tych, którzy są Jego, oraz: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pana {Pomazańca}.