Gdy co Bogu poślubisz, nie omieszkiwaj tego oddać, boć mu się głupi nie podobają; cokolwiek poślubisz, oddaj.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo.

Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

Ponieważ często wszyscy upadamy. Jeśli ktoś nie upada w słowie, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.

Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.

Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.

(Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.)

 Dostrzeżcie (to), bracia moi umiłowani [agape] – niech zaś każdy człowiek szybki ku słyszeniu, powolny ku mówieniu, powolny ku gniewowi.

Ponieważ często wszyscy upadamy. Jeśli ktoś nie upada w słowie, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało.