Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,

Uczyó to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.

Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.

Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

Królestwo niebios podobne jest do skarbu ukrytego na polu. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił to pole. 

On zaś powiedział im: «Dlatego każdy pisarz [uczony w Piśmie], który stał się uczniem królestwa niebios, podobny jest do człowieka gospodarza, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare». 

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar [bogactwo] mocy był Boga, a nie z nas.

Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.

Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.

 Pilnujący ust, strzeże duszy. Rozwierający wargi zniszczenie. 

Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.

Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.