I bywało to, że gdy wchadzał Mojżesz do namiotu, zstępował słup obłokowy, a stawał u drzwi namiotu, i mawiał Bóg z Mojżeszem.

 I spytał Jakow mówiąc: wyjaw proszę imię twoje. On odpowiedział: Czemu pytasz o to imię moje? I tam mu błogosławił.

Usty do ust mawiam z nim: nie w widzeniu, ani w zagadaniu, ani w podobieóstwach Pana widywa; czemużeście się nie bali, mówić przeciw słudze memu Mojżeszowi?

Twarzą w twarz mówił Pan z wami na górze, z pośrodku ognia,

Ale nie chciał Pan wytracić domu Dawidowego, dla przymierza, które był uczynił z Dawidem, a iż był przyrzekł dać mu pochodnię i synom jego po wszystkie dni.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

 Ja, JHWH tego imienia chwały innym nie dam (ani) sławy wizerunkom.

Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu.

 To powiedział, a następnie rzekł im: "Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić".

 Wy przyjaciół moimi jesteście, jeśli czynicie, co ja nakazuję wam.

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

 I wypełniło się Pismo, mówiące: Uwierzył zaś Awraam Bogu, i doliczono mu (to) do sprawiedliwości, i przyjacielem Boga (został) nazwany.

I rzekł Mojżesz do Jozuego: Wybierz nam męże, a wyszedłszy, stocz bitwę z Amalekity: a jutro stanę na wierzchu pagórka, mając laskę Bożą w ręce mojej.

Wstał tedy Mojżesz i Jozue sługa jego; i wstąpił Mojżesz na górę Bożą.

A usłyszawszy Jozue głos ludu wołającego, rzekł do Mojżesza: Głos bitwy w obozie.