A teć są szaty, które urobią: Napierśnik, i naramiennik, i płaszcz, i suknia haftowana, czapka i pas. I urobią te szaty święte Aaronowi bratu twemu i synom jego, aby mi kapłaóski urząd sprawowali.

Porobili też szaty z białego jedwabiu robotą tkacką Aaronowi, i synom jego.

Pas także z białego jedwabiu kręconego, i z hijacyntu, i z szarłatu, i z karmazynu dwa kroć farbowanego robotą haftarską, jako rozkazał Pan Mojżeszowi.

Szaty służebne do usługowania w świątnicy, szaty święte Aaronowi kapłanowi, i szaty synów jego do odprawowania urzędu kapłaóskiego.

Przynieśli mu też ofiarę całopalenia, i sztuki jej i głowę jej; a spalił ją na ołtarzu;

A gdy będą mieli wchodzić do bramy sieni wewnętrznej, tedy się obleką w szaty lniane, a nie wezmą na się nic wełnianego, gdy służyć będą w bramach sieni wnętrznej, i wewnątrz.

Czapki lniane będą mieli na głowie swojej, i ubiory płócienne będą na biodrach ich, a nie będą się przepasywać niczem, coby pot czyniło.

I opaszesz je pasem, Aarona i syny jego, a włożysz na nie czapki, i będą mieli kapłaóstwo ustawą wieczną; poświęcisz też ręce Aaronowe, i ręce synów jego.

A sprawisz szaty święte Aaronowi, bratu twemu, na cześć i na ozdobę.

Podobnie {i} kobiety w stroju [ubraniu] skromnym [cnotliwym, podporządkowanym] ze skromnością [wstydliwością] i umiarem [rozsądkiem], ozdabiające siebie nie w sploty włosów {i złotem} lub perłami, lub stroju wyszukanym.

Lecz [ale] jak [co] przystoi kobietom, przyznającym sobie pobożność — przez [w] czyny dobre.

 Zaś chcący wzbogacić (się) wpadają w próbę [doświadczenia, test, egzamin] i pułapkę [sidło] i pożądliwość [pragnienie] liczne bezsensowne [nierozumne] i szkodliwe, które zatapiają [pogrążają] ludzi w ruinę [zagładę, zniszczenie] i zgubę [zatracenie].

 Ty zaś o człowieku Boga przed tymi uciekaj, ścigaj zaś sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość wytrwałość, uprzejmość. 

We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę,

W niczem nie oszukując, ale we wszystkiem wierność uprzejmą pokazując, aby naukę zbawiciela naszego, Boga, we wszystkiem zdobili.

Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie,

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.

 Podobnie młodsi, poddajcie (się) starszym, wszyscy zaś wzajemnie pokorą owińcie (się). Bóg, hardym sprzeciwia się, uniżonym zaś daje łaskę.