A widząc lud, iż omieszkiwał Mojżesz zejść z góry, tedy zebrał się lud przeciw Aaronowi, i mówili do niego: Wstaó, uczyó nam bogi, którzy by szli przed nami; bo Mojżeszowi, mężowi temu, który nas wywiódł z ziemi Egipskiej, nie wiemy co się stało.

I poodrywał wszystek lud nausznice złote, które były na uszach ich, a przynieśli do Aarona.

 A widząc to Aaron kazał postawić ołtarz przed nim i powiedział: "Jutro będzie uroczystość ku czci JHWH". 

 Wówczas spojrzał Bogowie na ziemię, a oto zepsuta była, napełniła ziemię przemoc. 

I rzekł Pan do Noego: Wnijdź ty i wszystek dom twój do korabia; bom cię widział sprawiedliwym przed obliczem mojem w narodzie tym.

Lecz pierwej niż oni poszli spać, oto obywatele miasta, mężowie Sodomscy, obstąpili dom, od młodego aż do starego, wszystek lud zewsząd.

I rzekł: Nie czyócie proszę, bracia moi, nic złego.

A oni rzekli: Pójdźże tam; i mówili: Ten sam przyszedł, aby tu gościem był, a miałby nas sądzić? przetoż gorzej uczynimy tobie, niż onym i czynili gwałt wielki mężowi onemu Lotowi, i przystąpili, aby drzwi wyłamali.

Tedy wzruszywszy się wszystko mnóstwo krzyczeli i płakał lud przez onę noc.

Obyśmy byli pomarli! Czemuż wżdy Pan prowadzi nas do tej ziemi, abyśmy padli od miecza? żony nasze, i dziatki nasze aby były na łup? Izali nam nie lepiej wrócić się do Egiptu?

Tedy upadł Mojżesz i Aaron na oblicze swoje przed wszystkiem zgromadzeniem synów Izraelskich.

I rzekli do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich, mówiąc: Ziemia, którąśmy przeszli, i przeszpiegowali ją, ziemia jest bardzo dobra.

Jedno Panu nie bądźcie odpornymi, ani się wy bójcie ludu onej ziemi, bo jako chleb pojeść je możemy; odstąpiła obrona ich od nich, ale Pan jest z nami; nie bójcież się ich.

A jeśli się wam wydaje źle służyć Panu, wybierzcie sobie dziś, komu będziecie służyli, czy bogom, którym służyli ojcowie wasi, co byli za rzeką, czy bogom Amorejskim, w których wy ziemi mieszkacie; ale ja i dom mój będziemy służyli Panu.

A przepuścił Saul i lud jego Agagowi, co najlepszym owcom, i wołom, i bydłu tłustemu, i baranom, i wszystkiemu, co było najlepszego, a nie chcieli go wygubić; tylko cokolwiek było nikczemnego i podłego, to wygubili.

Który odpowiedział; Gorliwiem się zastawiał o Pana, Boga zastępów; albowiem synowie Izraelscy opuścili przymierze twoje, ołtarze twoje zburzyli, i proroki twoje mieczem pomordowali, a zostałem ja sam, i szukają duszy mojej, aby mi ją odjęli.

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

 Synu mój, jeśli (cię) namawiają grzesznicy, nie zgadzaj (się).

 Jeśli powiedzą: Chodź z nami, wykrwawić potajemnie niewinnego bez powodu. 

Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.

Ścieszką niepobożnych nie chodź, a nie udawaj się drogą złośliwych.

Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: «Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz».

Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jeszu kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. 

Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum, uwolnił Barabasza, Jeszu zaś kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

 Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki. 

 Piłat więc zawyrokował, żeby ich żądanie zostało spełnione.

Nie przystał on na ich uchwałę i postępowanie. Był z miasta judejskiego Arymatei, i oczekiwał królestwa Bożego. 

Odezwał się do nich jeden spośród nich, Nikodem, ten, który przedtem przyszedł do Niego:

«Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha, i zbada, co czyni?»

 Po upływie dwóch lat następcą Feliksa został Porcjusz Festus. Feliks jednak pozostawił Pawła w więzieniu, chcąc okazać Judejczykom życzliwość.

 Festus, chcąc zrobić Judejczykom ustępstwo, odpowiedział Pawłowi: «Czy chcesz się udać do Jeruszalem i tam odpowiadać w tej sprawie przede mną?» 

którzy poznawszy postanowienie Boga, że czyniący tak, godni są śmierci, nie tylko tak czynią, ale też pochwalają tak postępujących.

A gdy przyszedł Piotr do Antyjochii, sprzeciwiłem się mu w twarz; i był godzien nagany.

A wespół z nim obłudnie się obchodzili i drudzy Judejczycy, tak że i Barnaba uwiedziony był tą ich obłudą.

Nie będziesz podwracał sądu ubogiemu twemu w sprawie jego.

Od rzeczy kłamliwej oddalisz się, a niewinnego i sprawiedliwego nie zabijesz; bo nie usprawiedliwię niezbożnego.

Także kto by się złączył z bydlęciem, śmiercią umrze, bydlę też zabijecie.

Nie miejcie względu na osoby przy sądzie; tak małego jako wielkiego wysłuchywajcie; nie bójcie się nikogo, albowiem sąd Boży jest; a jeźliby co przytrudniejszem było na was, odniesiecie do mnie, a ja tego przesłucham.

Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogich twoich w prawości.

Tedy rozgniewawszy się książęta na Jeremijasza, ubili go, i podali go do więzienia, do domu Jonatana pisarza; bo z niego byli uczynili dom więzienia.

A tak rozkazał król Sedekijasz, aby wsadzony był Jeremijasz do sieni straży, a iżby mu dawano bochenek chleba na dzieó z ulicy piekarskiej, pókiby nie był strawiony wszystek chleb w mieście. A tak siedział Jeremijasz w sieni straży.

Tedy rzekł król Sedekijasz: Oto jest w ręce waszej; bo król nic zgoła nie może przeciwko wam.

A tak wzięli Jeremijasza, który był w sieni straży, i wrzucili go do dołu Malchyjasza, syna królewskiego, i puścili Jeremijasza po powrozach; a w tym dole nie było nic wody, tylko błoto, a tak tonął Jeremijasz w onem błocie.

Królu, panie mój! źle uczynili ci mężowie wszystko, co uczynili Jeremijaszowi prorokowi, że go wrzucili do tego dołu; boćby był umarł na pierwszem miejscu od głodu, ponieważ już niemasz żadnego chleba w mieście.

I rzekł do mnie: Nieprawość domu Izraelskiego i Judzkiego nader jest bardzo wielka, i napełniona jest ziemia krwią, a miasto pełne jest przewrotności; bo mówili: Pan tę ziemię opuścił, a Pan nie widzi nas.

Izali wam jest czas, abyście mieszkali w domach waszych listwowanych, a dom ten aby pusty stał?