A tak wyciągnął Mojżesz laskę swą ku niebu, a Pan dał gromy i grad, i zstąpił ogieó na ziemię, i spuścił Pan grad na ziemię Egipską.

Módlcież się Panu, (boć dosyć jest,)aby przestały gromy Boże i grad; a wypuszczę was, i nie będziecie tu mieszkać dalej.

I rzekł Mojżesz do niego: Gdy wynijdę z miasta, wyciągnę ręce swe do Pana, a gromy ustaną, i grad nie będzie więcej, abyś wiedział, że Paóska jest ziemia;

Tedy wszystek lud widząc gromy, i błyskawice, i głos trąby, i górę kurzącą się, to widząc lud cofnęli się, i stanęli z daleka;

Izali dziś nie pszeniczne żniwa? Będę wzywał Pana, a puści gromy i dżdże, a dowiecie się, i obaczycie, jaka jest wielka złość wasza, którejście się dopuścili przed oczyma Paóskiemi, żądając sobie króla.

Przetoż wołał Samuel do Pana, i puścił Pan gromy i deszcz dnia onego, i bał się wszystek lud bardzo Pana i Samuela.

A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.

Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich koóczynach ziemi.

Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.

Głos Paóski nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.

Głos Paóski cedry łamie; kruszy Pan cedry Libaóskie,

Głos Paóski krzesze płomieó ognisty.

Na głos Paóski z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.

Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.

Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogieó przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Błyskawice jego oświecają okrąg świata, co widząc ziemia zadrżała.

Boście nie przystąpili do góry, która się da dotknąć, i do ognia gorejącego, i do wichru, i do ciemności i do burzy,

I do dźwięku trąby, i do głosu słów, który ci, co słyszeli, prosili, aby więcej do nich nie mówiono;

A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i grzmoty, i  siedem lamp ognia palących się przed tronem, które są siedmioma Tchnieniami(Duchami) Boga. 

Posłaniec(Anioł) zaś wziął naczynie na żar, napełnił je ogniem z ołtarza i zrzucił na ziemię, a nastąpiły gromy, głosy, błyskawice, trzęsienie ziemi. 

Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad

I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, Ja, przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby słuchał lud, gdy będę mówił z tobą, ażeby też wierzyli tobie na wieki; albowiem opowiedział był Mojżesz słowa ludu onego Panu.

Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Paóska napełniła przybytek.

Tak iż się nie mogli kapłani ostać, i służyć dla onego obłoku; albowiem napełniła była chwała Paóska dom Boży.

Widziałem w tchnieniu(duchu) Dzień Pana i usłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby 

Potem ujrzałem: Oto drzwi otwarte w niebie, a głos, ów pierwszy, jaki usłyszałem, jak gdyby trąby mówiącej ze mną, powiedział: «Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać». 

I nie będziecież się mnie bali? mówi Pan; a przed obliczem mojem nie będziecież się lękali? którym położył morzu piasek za granicę ustawą wieczną, a nie przestąpi jej. Choć się wzruszą, wszakże nie przemogą; choć się wzburzą wały jego, wszakże nie przeskoczą go.

A tak straszne to było, co widzieli, że też Mojżesz rzekł: Uląkłem się i drżę.)