(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń.)

Bo panujący Pan wspomaga mię; przetoż nie bywam pohaóbiony. Dla tego postawiłem twarz moję jako krzemieó, gdyż wiem, że pohaóbiony nie będę.

Oto panujący Pan pomagać mi będzie; któż jest, coby mię potępił? Oto wszyscy takowi jako odzienie zwiotszeją, a mól zgryzie ich.

 Tak, że śmiało my mówimy, że Pan mi pomocnikiem i nie będę się bał, co uczyni mi człowiek?

Pewnie się ta rzecz wyjawiła. Usłyszał tedy Farao tę rzecz, i szukał zabić Mojżesza. Lecz Mojżesz uciekł od twarzy Faraonowej, i mieszkał w ziemi Madyjaóskiej; a przyszedłszy tam siedział u studni.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawida, sługi Paóskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:)

Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.

Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.

Tedy Danijel do króla rzekł: Królu, żyj na wieki!

 Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: «Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego posłańca i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Judejczycy». 

Nie chciałbym bowiem, bracia, byście nie wiedzieli o udręce doznanej przez nas w Azji; jak do ostateczności i ponad siły byliśmy doświadczani, tak iż zwątpiliśmy, czy uda się nam wyjść cało z życiem.

 On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał

Ale Pan przy mnie stał i umocnił mię, aby przez mię zupełnie utwierdzone było kazanie, a iżby je słyszeli wszyscy poganie, i byłem wyrwany z paszczęki lwiej.