Rzekł zatem Pan do Mojżesza: Wnijdź do Faraona; bom Ja obciążył serce jego, i serce sług jego, abym czynił te znaki moje między nimi;

I zatwardził Pan serce Faraonowe, i nie wypuścił synów Izraelskich.

I rzekł Pan do Mojżesza: Gdy pójdziesz i wrócisz się do Egiptu, patrzajże, abyś wszystkie cuda, którem Ja podał w rękę twoję, czynił przed Faraonem, a Ja zatwardzę serce jego, aby nie wypuścił lud.

I zatwardzę serce Faraonowe, że je gonić będzie; i uwielbiony będę w Faraonie i we wszystkiem wojsku jego; a poznają Egipczanie, żem Ja Pan; i uczynili tak.

I zatwardził Pan serce Faraona, króla Egipskiego, i gonił syny Izraelskie; lecz synowie Izraelscy wyszli w ręce możnej.

 A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici w tych ciosach [plagach], ani (nie) nawrócili (się) od dzieł swoich rąk, aby nie padać (przed) demonami, ani idolami złotymi, srebrnymi, spiżowymi, kamiennymi i drewnianymi, które nie mogą ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić. 

A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności, a ludzie z bólu gryźli języki 

i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili.