I rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę twą ku niebu, że będzie grad po wszystkiej ziemi Egipskiej, na ludzi, i na bydło, i na wszelakie zioła polne w ziemi Egipskiej.

Niech będzie droga ich ciemna i śliska, Anioł Paóski niech ich goni.

Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.

Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.

Mądry ma oczy w głowie swej, ale głupi w ciemnościach chodzi; a wszakżem poznał, że jednakie przygody na wszystkich przychdzą.

Bo ten próżno przyszedłszy do ciemności odchodzi, a ciemnościami imię jego okryte bywa.

Dlaczego każdy z nich utrapiony i zgłodniały tułaćby się musiał; a będąc zgłodniałym, sam w sobie gniewać się będzie, i złorzeczyć królowi swemu, i Bogu swemu, w górę poglądając.

A gdy na ziemię spojrzy, oto ucisk i ciemność, zaćmienie, bieda, i obaczy, że jest wrażony do ciemności.

Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej. 

A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.

 Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. 

 Skoro bowiem Bóg, Posłów [aniołów] nie oszczędził, gdy zgrzeszyli, lecz rzuciwszy w więzach w gęste mroki Tartaru, wydał jako zachowanych na sąd; 

Ci są studniami bez wody, obłoki od wichru pędzone, którym chmura ciemności na wieki jest zachowana.

 Posłów także niezachowujących swojej pierwotnej [władzy] ale pozostawili własne mieszkanie [siedzibę] na sąd wielkiego dnia więzami niekończącymi (się) pod mrokiem zachował.

 Fale [wały] dzikie [wściekłe, nieoswojone] morskie [wodne], pieniące (się) [metafora: brudów niesionych na fali] sprośności [to, co wstydliwe], gwiazdy błąkające [wałęsające] (się), którym mrok ciemności do [na] eon zarezerwowano.

A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności, a ludzie z bólu gryźli języki 

i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili.