(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśó.)

Tedy wywiódł syna królewskiego, i włożył naó koronę, i świadectwo. I uczynili go królem, i pomazali go, a klaskając rękoma mówili: Niech żyje król!

Przetoż w weselu wynijdziecie, a w pokoju doprowadzeni będziecie. Góry i pagórki chwałę przed wami głośno zaśpiewają, a wszystkie drzewa polne rękami klaskać będą.

Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.

Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.