Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.

Stało się tedy dnia trzeciego rano, że były grzmienia, i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i głos trąby bardzo potężny; a bał się wszystek lud, który był w obozie.

A góra Synaj kurzyła się wszystka, przeto, iż zstąpił na nią Pan w ogniu; i występował dym z niej, jako dym z pieca, i trzęsła się wszystka góra bardzo.

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Przed obliczem Paóskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

Ale Pan jest Bóg prawy, jest Bóg żywy, i król wieczny; przed jego zapalczywością ziemia drży, a narody nie mogą znieść rozgniewania jego.

A Jeszu raz jeszcze zawołał donośnym głosem i oddał tchnienie. 

A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać. 

A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem Poseł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. 

Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg.

Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad

 I zobaczyłem niebo otwarte, a oto koń biały i siedzący na nim nazywany Wierny i Prawdziwy i w sprawiedliwości sądzi i walczy.