Pieśó Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.

Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.

Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;

Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Gdy naó wiatr powienie, aliści go niemasz, ani go więcej pozna miejsce jego.

A obywatele ich ręce skurczone mając, przestraszeni są i zawstydzeni, stali się jako trawa polna, i jako ziele wschodzące, i trawy na dachach, a siewy rdzą zepsowane, pierwej niżeliby dorosły.

Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.

Trawa usycha, kwiat opada; skoro wiatr Paóski powionie naó; zaprawdęć ludzie są tą trawą.

 Zaś bogaty w uniżeniu swoim; bo jak kwiat trawy przeminie.

 Wzeszło bowiem słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; podobnie zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.

 Ponieważ wszelkie ciało jest jak trawa i wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy; uwiędła trawa i kwiat jej opadł;

Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Spokojne i bezpieczne są namioty zbójców tych, którzy draźnią Boga, którym Bóg daje w ręce dobre rzeczy.

Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?

Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

Sprawiedliwym zostaniesz, Panie! jeźli się z tobą rozpierać będę; a wszakże o sądach twoich z tobą mówić będę. Czemuż się droga niezbożnych szczęści? Czemuż spokojnie żyją wszyscy, którzy bardzo wystąpili przeciwko tobie?

Wszczepiłeś ich, i rozkorzenili się; rosną i owoc wydawają ci, którycheś ust bliskim,,ale dalekim od nerek ich.

Owszem, pyszne mamy za błogosławione, ponieważ się ci budują, którzy czynią niezbożność, a którzy kuszą Boga, zachowani bywają.

Bo oto, przychodzi dzieó pałający jako piec, w który wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzieó przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi ani korzenia ani gałązki.

Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;

Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

Lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek wykorzenieni będą.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.

Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił.

Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody.

Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. 

 Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.