O miłosierdziach Paóskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.

Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,

Dni do dni królewskich przydaj; niech będą lata jego od narodu do narodu.

 Podczas [o ile, gdy] prawo [zasady] przez Mojżesza dano, łaska i prawda przez Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] zaistniało [stało się].

 Ile bowiem jest obietnic Bożych, w Nim (są) tak; i w Nim (są) amen, Bogu na chwałę przez nas. 

Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.

W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.)

Niech ci da wszystko według serca twego, a wszelką radę twoję niech wypełni.

Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto, iż poznał imię moje.

Tedy się modliła Anna, i rzekła: Rozweseliło się serce moje w Panu, wywyższon jest róg mój w Panu, rozszerzyły się usta moje przeciw nieprzyjaciołom moim; albowiemem się rozradowała w zbawieniu twojem.

Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje.

 Już nie [nigdy więcej] jestem [istnieję] w [pośród] świecie, ale [i, a] oni w świecie są [istnieją], ale Ja do [ku] Ciebie [Tobie]. idę. Ojcze Święty, zachowaj [dopilnuj, zatrzymaj] ich w Twoim imieniu [nazwie], które [który, kto, co, to] Ty dałeś Mi, aby [żeby] być jednym jak My.

 Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».