Jeszu jest Panem

Księga Rodzaju 1:20-25

I rzekł Bogowie: Niech rozmnożą wody roje duszy żywej; a ptactwo niech lata nad ziemią, pod rozpostarciem [firmamentem] niebios.

I stworzył Bogowie wieloryby wielkie, i wszelką duszę żywą pełzającą, którą hojnie wywiodły wody, według rodzaju ich; i wszelkie ptactwo skrzydlate, według rodzaju ich; i widział Bogowie, że to było dobre.

Błogosławił im tedy Bogowie, mówiąc: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, a napełniajcie wody morskie; i ptactwo niech się rozmnaża na ziemi.

I stał się wieczór, i stał się ranek, dzień piąty.

Rzekł też Bogowie: Niech wyda ziemia duszę żywą według rodzaju swego; bydło i płazy, i zwierz ziemski, według rodzaju swego; i stało się tak.

Uczynił tedy Bogowie zwierz ziemski według rodzaju swego; i bydło według rodzaju swego; i wszelki płaz ziemski według rodzaju swego; i widział Bogowie, że to było dobre.

Read Whole Chapter

Księga Joba 38:39-41

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

Read Whole Chapter

Księga Joba 39:1-30

Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?

Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?

Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;

Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.

Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?

Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.

On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.

Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.

Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?

Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?

Izali się spuścisz naó, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?

Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?

Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?

Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.

A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.

Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.

Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.

Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.

Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?

Izali go ustraszysz jako szaraóczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.

Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.

Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.

Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.

Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.

Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.

Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?

Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?

Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.

Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.

Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.

Read Whole Chapter

Księga Joba 40:15-24

Oto teraz słoó, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.

Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.

Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.

Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.

On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam naó natrzeć może mieczem swoim.

Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.

Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.

Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.

Oto zatrzymuje strumieó, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.

Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?

Read Whole Chapter

Księga Joba 41:1-34

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Serce jego twarde jako kamieó, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyóskiego.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.

Read Whole Chapter