Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szaraóczy.

I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.

Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.

Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.

Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.

I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.

Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.

Posłał znaki i cuda w pośród ciebie, Egipcie! na Faraona i na wszystkich sług jego.

I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, postanowiłem cię za Boga Faraonowi, a Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim.

A Ja zatwardzę serce Faraonowe, i rozmnożę znaki moje i cuda moje w ziemi Egipskiej.

A poznają Egipczanie, żem Ja Pan, gdy wyciągnę rękę moję na Egipt, i wywiodę syny Izraelskie z pośrodku ich.

A Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, a Aaron osiemdziesiąt i trzy lata, gdy mówili do Faraona.

Gdy wam rzecze Farao, mówiąc: Uczyócie jaki cud, tedy rzeczesz do Aarona: Weźmij laskę twoję, a porzuć przed Faraonem, a obróci się w węża.

Wezwał też Faraon mędrców [uczonych] i farmaceutów [szepczących, magików], i uczynili i ci Egipcjanie przez eliksiry swe podobnie.

 Albo kiedykolwiek próbował Bogowie przyjść i wziąć sobie naród z pośrodku (innego) narodu przez próby, znaki, cuda, wojnę, rękę mocną i wyciągniętym ramieniem, dziełami przerażającymi, jak to wszystko, co tobie uczynił JHWH, twoi Bogowie, w Egipcie na twoich oczach?

I czynił Pan znaki, i cuda wielkie, i szkodliwe w Egipcie nad Faraonem, i nad wszystkim domem jego, przed oczyma naszemi.

A pokazywałeś znaki i cuda na Faraonie, i na wszystkich sługach jego, i na wszystkim ludu ziemi jego; boś poznał, że sobie hardzie postępowali przeciwko nim, i uczyniłeś sobie imię, jako się to dziś pokazuje.

Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;

I rzekł Jakób ujrzawszy je: Obóz to Boży; i nazwał imię miejsca onego Mahanaim.

A idąc ku południowi przyszli aż do Hebron, gdzie byli Ahiman, Sesai i Talmai, synowie Enakowi; a Hebron siedem lat było zbudowane przed Soan Egipskiem.

Zaisteć zgłupieli książęta Soaóscy, mądrych radców Faraonowych rada zgłupiała. Jakoż rzeczecie do Faraona: Jam jest syn mądrych, a syn królów starodawnych?

Zgłupieli książęta Soaóscy, zwiedzieni są książęta Nofscy; zwiedli Egipt przedniejsi w pokoleniu jego.

Bo spustoszę Patros, a rozniecę ogieó w Soan, i wykonam sąd nad No;