Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

Czyócie sprawiedliwość ubogiemu i sierotce; utrapionego i niedostatecznego usprawiedliwiajcie.

Wyrwijcie chudzinę i nędznego, a z ręki niepobożnej wyrwijcie go.

Pan strzeże przychodniów, sierotce i wdowie pomaga; ale drogę niepobożnych podwraca.

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Zaniechaj sierotek twoich, ja je żywić będę, a wdowy twoje we mnie ufać będą.

Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogich twoich w prawości.

Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy.

Który czyni sąd sierocie, i wdowie, a miłuje przychodnia, dawając mu chleb i odzienie.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Książęta twoi są uporni, i towarzysze złodziei; każdy z nich miłuje dary, a jadą za nagrodą; sierocie nie czynią sprawiedliwości, a sprawa wdowy nie przychodzi przed nich.

Roztyli, lśnią się, i innych w złościach przewyższają; sprawy nie sądzą, ani sprawy sierotki; wszakże się im szczęści, chociaż sprawy ubogiego nie rozsądzili.

W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.

Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,

 Pan dodał: «Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. 

Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane;

Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.

A jam zbudował dom na mieszkanie tobie, o Panie! i miejsce, gdziebyś miał mieszkać na wieki.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

 Tak mówi JHWH: Niebiosa stolicą moją, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Gdzież więc będzie ten dom, który mi zbudujecie? albo gdzie będzie miejsce odpocznienia mego?

Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak mówi Prorok: 

 Niebo jest moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich. Jakiż dom zbudujecie Mi, mówi Pan, albo gdzież miejsce odpoczynku mego?