Przetoż o tobie śpiewać będą z pląsaniem wszystkie siły żywota mego.

Chwalcie go na głośnych trąbach; chwalcie go na lutni i na harfie.

Chwalcie go na cymbałach głośnych; chwalcie go cymbałach krzykliwych.

I usłyszałem z nieba głos jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy. 

I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed Starszymi: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy - wykupionych z ziemi. 

 I ujrzałem jakby morze szklane, pomieszane z ogniem, i tych, co zwyciężają Bestię i obraz jej, i liczbę jej imienia, stojących nad morzem szklanym, mających harfy Boże.

A taką śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka: «Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszystkich władco [wszechwładny]! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! 

Młodzieócy, także i panny, starzy i młodzi,

Chwalcie imię Paóskie; albowiem wywyższone jest imię jego samego, a chwała jego nad ziemią i niebem.

Tedy Maryja, prorokini, siostra Aaronowa, wzięła bęben w rękę swoję, a wyszły wszystkie niewiasty za nią z bębnami i muzyką.

A gdy się wracał Jefte do Masfa do domu swego, oto, córka jego wyszła przeciw niemu, z bębny, i z muzyką; a ta była jedynaczka, bo nie miał żadnego syna ani innej córki.

I stało się, gdy się wracali, a Dawid się też wracał od porażki Filistynów, że wyszły niewiasty ze wszystkich miast Izraelskich, śpiewając i grając przeciwko Saulowi królowi z bębnami, z weselem, i z gęślami.

Jeszcze cię zbuduję, a zbudowana będziesz, panno Izraelska! jeszcze się weselić będziesz przy bębnach swoich, a wychodzić z hufem pląsających;

Tedy się weselić będzie panna z pląsaniem, także młodzieócy i starcy społem; albowiem kwilenie ich obrócę w radość, a pocieszę ich, i rozweselę ich po smutku ich;