Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.

Gdy przyszli Zyfejczycy, i rzekli do Saula: Dawid się kryje przed tobą u nas.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśó Dawidowa nauczająca.)

W uszy swe przyjmij, o Boże! modlitwę moję, a nie kryj się przed prośbą moją:

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.)

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi.)

Modlitwa Dawidowa. Nakłoó, Panie! ucha twego, a wysłuchaj mię; bomci nędzny i ubogi.

Albowiem oczy Pańskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego ku prośbie ich; lecz oblicze Pańskie przeciwko tym, którzy czynią złe rzeczy.

 A to jest ta śmiałość, którą mamy do Niego, że jeśli (o) co prosimy według woli Jego, słucha nas. 

 A jeśli wiemy, że słucha nas, (o) cokolwiek byśmy prosili, wówczas wiemy, że mamy (to o co) prosiliśmy od Niego.

I od swawolnych zachowaj sługę twego, aby nie panowali nademną; tedy doskonałym będę, a będę oczyszczony od przestępstwa wielkiego.

Ale Anna mówiła w sercu swem, tylko wargi jej ruchały się, ale głosu jej słychać nie było; i miał ją Heli za pijaną.

Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.

 Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi.