Psalm Dawidowy. JHWH moim światłem i moim zbawieniem, kogo mam się bać? JHWH siła mojego życia, kogo mam się bać?

Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśń.)

 Bogowie  [Bóg] naszą ucieczką i siłą, ratunkiem w cierpieniu gdy nas prześladują.

Nie bój się! bom Ja z tobą. Nie lękaj się! bom Ja Bogiem twoim. Zmocnię cię, a dam ci pomoc, i podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.

Oto zawstydzą się, a będą pohaóbieni wszyscy gniewem pałający przeciwko tobie: staną się jako nic, i zginą ci, którzy się tobie sprzeciwiają.

 "Nie bój się, Pawle, musisz stanąć przed Cezarem i Bóg podarował ci wszystkich, którzy płyną razem z tobą". 

 Kto (rzuci) oskarżenie przeciw wybrańcom Boga? Bóg ich usprawiedliwia. 

Kto ich oskarży? Pomazaniec Jeszu, który umarł, bardziej zaś wzbudzony, który też jest w [po] prawicy Bożej, który także wstawia się za nami.

Ani w czem nie strachając się przeciwników, co onym jest pewnym znakiem zginienia, a wam zbawienia, a to od Boga;

Jeźli będziesz gnuśnym, tedy w dzieó ucisku słaba będzie siła twoja.

Przetoż roztropny czasu onego milczeć musi; bo czas zły jest.

Wykupując czas; bo dni są złe.

Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.

Będąć do mnie wołać: Boże mój! My, lud twój Izrael, znamy cię;

Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Przez cały dzieó słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

Dan będzie wężem na drodze, żmiją na ścieżce, kąsając pięty koóskie, że spadnie nazad jeździec jego.